Een heel voorspoedig 2011

Afgelopen 2 weken hebben we de nodige kerstvieringen achter de rug. In Nazareno en Ibituruna. Met Cebem en met de kerken. Gisteren was de laatste in Nazareno. Om 21.30 begon de samenkomst en daarna een liefdemaal. We waren vannacht om 02.00 uur thuis. Vandaag zijn we rustig thuis en gaan we straks met z'n tweetjes lekker gourmetten op de veranda.

Via skype hebben we onze kinderen en kleinkinderen al gesproken. De voorgangers zijn op vakantie dus als er wat is zijn wij nu het aanspreekpunt voor de kerken. We gaan ervan uit dat het rustig zal blijven.

We willen alle blogspot lezers bedanken voor de ondersteuning en betrokkenheid in 2010. We willen jullie allemaal aanmoedigen om hiermee door te gaan.

Wij willen jullie, vanuit een warm Brazilie, een heel gezond en gelukkig 2011 toebidden. Dat God tot zijn doel in ons aller leven zal kunnen komen.

We blijven jullie op de hoogte houden van dit bijzondere werk hier in Brazilie. Vanaf 10 januari gaan we even een weekje op vakantie in Brazilie om de accu weer volledig op te laden. We zijn erg blij met deze mogelijkheid. We laten jullie weten hoe dit geweest is.

Groeten, Gods zegen en veel liefs van ons.

Eindelijk........

Onvoorstelbaar dat het al weer December is. Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat er landen zijn waar het met kerst boven de dertig graden is, dat bruist zo in tegen je gevoelens want voor ons hoort kerst bij een donkere koude tijd. Maar toch is het goed om niet afhankelijk te zijn van ons gevoel, maar te weten dat het niet uitmaakt waar je bent of wat voor een weer het is. Kerst blijft altijd hetzelfde, Jezus die voor ons op aarde kwam, om zijn leven te geven, om ons te bevrijden van zonde. Nog maar even en dan hebben we even een paar weken vakantie. Sommige dingen zullen gewoon doorgaan, zoals melk ophalen van de boerderij, voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar, klussen op cebem enz. Afgelopen week hadden we de formatura in Nazareno. Het waren 16 kinderen die beloofden goed hun best op school te doen. Het was een fantastische avond en er waren vele familieleden aanwezig. Afgelopen donderdag hadden we kerstfeest met de kinderen en familie op CEBEM in Ibituruna. Ook de burgemeester was aanwezig en zeer onder de indruk. De kinderen hadden een prachtige cantata ingestudeerd. Heel ontvoerend. Met een fantastische boodschap, dat zonder kerst we geen pasen hadden gehad. In Nazareno hebben we maandag en dinsdag kerstfeest. Dit gaan we samen met de ouders in de kerk vieren. Aan het eind krijgen ze drinken en wat lekkers en ook nog een cadeautje dat we voor ze hebben kunnen kopen omdat onze thuisfront commissie akties heeft ondernomen en zo geld voor deze dingen bijeen gebracht heeft. Bij deze nogmaals onze grote dank. Daarna beginnen de voorbereidigen van de kerstvieringen van de kerken. Hier in Brazilie is het de gewoonte dat er ook een liefdemaal bij komt.

Met ons gaat het goed. Druk, maar gezond zullen we maar zeggen. Momenteel is het erg warm. Ruim boven de dertig graden elke dag. Zweten dus en veel water drinken. Gelukkig hebben we een goede douche. Die wordt veelvuldig gebruikt deze dagen. God is goed. Hij de controle over alles. We zijn enorm dankbaar dat God ook weer voorzien heeft in de benodigde financien, zodat we de dertiende maand weer kunnen betalen. O ja, als afsluiting………. Alle leraressen moeten volgend jaar gaan studeren en hebben een toelatingsexamen moeten doen. En……..ze zijn allemaal geslaagd! Fantastisch nietwaar. We hebben veel respect voor hen. Van hun salaris van R$569,00 per maand moeten ze volgend jaar maandelijks R$ 270,00 uitgeven aan de studie. Misschien een idée…..Wie zou hen willen ondersteunen met een kleine gift???

Extra bericht

Vanmorgen om 5 uur is onze leerling Maria Luiza overleden. Helaas heeft haar lichaam nog meer tegenslagen niet aangekund. Veel van ons personeel was in tranen wat begrijpelijk is om dat zij al jaren lang deel uit maakt van Cebem. Toen de moeder tegen 9 uur op cebem kwam hebben we met haar gesproken over hoe zij het wilde laten verlopen deze dag, we hebben aangeboden dat de wake wel op cebem mocht want zij wonen met z’n negenen in een klein huisje. Dit wilde de moeder erg graag en dus hebben wij een zaal klaar gemaakt waar zij opgebaard kon worden. Verder hebben wij met haar gesproken hoe wij haar konden helpen, alleen het brengen vanuit Barbacena naar Nazareno kostte al 1500 reais en dan nog de kist. Gelukkig hebben wij een lerares die erg bij het gezin betrokken is en ook goede banden heeft bij de sociale dienst en de burgemeester. Zij heeft het voor elkaar gekregen dat alles voor hun betaald wordt. Om ongeveer half twaalf was zij op Cebem en er zijn heel veel mensen geweest om afscheid van haar te nemen. Zij zag er goed uit en was goed herkenbaar. Er zijn veel kinderen van Cebem en van haar school afscheid wezen nemen. En om vier uur hebben wij op cebem met een kort woord van Wouter en een kort woord en gebed van onze voorganger afscheid van haar genomen. Daarna lopend naar de katholieke kerk waar een mis voor haar werd opgedragen. We moesten een poosje wachten omdat het goot van de regen. Daarna lopend in de regen naar de begraaf plaats. Wat erg mooi was dat toen we bij de begraafplaats kwamen er een mooie regenboog aan de hemel stond, wat ons erg bemoedigde misschien heeft het zaad wat op cebem gezaaid is toch nog vaste grond gevonden. We zijn verdrietig, haar plekje op haar geliefde Cebem blijft leeg, maar in onze gedachten en harten leeft zij voort. We bidden dat God de moeder en vader die gescheiden zijn en de broertjes en zusjes zullen troosten en dat wij hen goed zullen opvangen op Cebem.

Weer thuis

Het is lang geleden dat u iets van ons gehoord heeft op de blogspot. Ondertussen zijn we drie weken weg geweest i.v.m. het huwelijk van onze dochter in Nederland. We hebben een goede maar wel erg drukke tijd gehad in Nederland. De eerste zondag werd onze kleindochter opgedragen in de kerk . Het was een fijne dienst en voor ons was het fijn weer eens een dienst in het nederlands te kunnen meemaken. De 21 ste oktober ging onze jongste dochter trouwen en we hebben een geweldig feest gehad met een fantastische kerkdienst waarin ze elkaar voor het aangezicht van God trouw beloofden.
Ze hebben een gezellige flat in Almelo, zodat nu alle drie onze dochters dicht bij elkaar wonen. Nu wij ver weg wonen hebben ze gelukkig elkaar en natuurlijk hebben ze nu alledrie hun eigen gezinnetje. Het was fijn om ze allemaal weer even te zien vooral de kleinkinderen. Zij veranderen namelijk zo snel. We moesten natuurlijk ook hun sportieve talenten bewonderen en onze jongste kleindochter van 10 maand eindelijk eens even in het echt knuffelen. Er gebeurt veel in een paar weken tijd, maar op dit moment is onze grootste zorg Maria Luiza, zij is een leerling van Cebem en is 12 jaar oud. Zij is ernstig ziek, haar hart werkt niet goed meer waardoor zij problemen heeft met de nieren de lever en zo als we gisteren gehoord hebben ook met haar longen.
Zij ligt op de intensief care in Barbacena een plaats op ongeveer 1 ½ a 2 uur vanaf Nazareno. Maandag gaan we haar bezoeken en kijken hoe het met haar gaat. Wouter komt net thuis met het laatste nieuws over haar. Het blijkt dat ze er een trombose in haar arm bij heeft gekregen en een longembolie. Het is gelukkig wel onder kontrole. Het zou fijn zijn als we maandag met de dokter konden praten om te vragen of we vanuit Nederland wat hulp voor haar kunnen vragen.
Tijdens ons verblijf in Nederland is alles in Brazilie doorgegaan. We zijn gezegend met zulke geode mensen om on sheen. God is goed en Hij heft de controle over alles.

Maria Luiza zit naast Wouter

Maandag 6 september

Vandaag hebben we een vrije dag, nu ja vrij, er is geen cebem. Maar de boer is met zijn gezin een weekje op vakantie naar zijn familie. De buurman melkt de koeien, maar Wouter moet elke morgen de varkens en kippen voeren en de moestuin besproeien. De melk neemt hij mee naar huis waar we het koken en er ijs van maken. Daarnaast moet Wouter woensdag een bijbelstudie geven en zondag moet hij spreken in Ibituruna. Dus....vervelen hoeven we ons niet. Volgende maand is het kinderdag in Brazilie, en dan maken we feest op cebem er komen vier personen uit Belo Horizonte die met de kinderen gaan zingen en theater doen enz, Vervolgens krijgen ze allemaal lekkere dingen waar onderandere een ijsje bijzit. Deze hele week is cebem gesloten in het dorp staat het vol met kraampjes met kleding ,pannen enz.er zijn twee officiele feestdagen. Een landelijke feestdag en een van Nazareno. Op de dag van de heilige van Nazareno komen er bussen vol naar het dorp om water uit de graftombe te halen en op hun huid te doen ze zeggen dat het een geneeskracht heeft. Gelukkig hebben wij geen dode God maar een levende die wij mogen dienen. We kunnen cebem wel open doen maar er komt bijna niemand dan zodat het weinig zin heeft. Afgelopen Zaterdag was er een soort optocht waar alle scholen en verenigingen aan meedoen. Ook met cebem hebben we mee gedaan. Niet met de allerkleinsten maar met de kinderen vanaf ongeveer 5 jaar.Allemaal de zelfde pakjes aan en marcheren maar, Het eindigd in het centrum waar de burgemeester en andere bestuurdes de vlag hijsen en het volkslied van Brazilie wordt gezongen.Het is al maanden erg droog en stoffig hier, en veel mensen hebben last van hun keel en longen. Maar als het goed is dan begint in Oktober het regen seizoen. Zodat het wat minder stoffig wordt. De nieuwe voorganger is al aardig ingeburgerd en de mensen kunnen goed opschieten met hem. Er is niets teveel voor hem en als het kan helpt hij graag mee, zo heeft hij aangeboden om deze week Wouter te helpen op de boerderij. Voor de rest ben ik met de kinderen al kerst kaarten aan het maken om in oktober mee te nemen naar Nederland. Onze Stephanie is weer terug in Nederland en druk met de voorbereidingen voor haar bruiloft. Ze hebben al een huis in Almelo en alle twee, Skander en zij, zijn al weer aan het werk. Wat erg leuk was ,was toen zij haar trouwjurk ging uitzoeken ik mee kon kijken via de computer, zo was ik er toch een beetje bij. Ze zal er geweldig uit zien op 21 Oktober. Dat is soms wel moeilijk voor hun en voor ons dat bij zulke gebeurtenissen je toch ver weg bent. Maar we zien er na uit om hun allemaal weer eens lijfelijk te zien en te spreken.

Even een koffiepraatje

Eindelijk weer een stukje van mij op de blogspot. Ik heb nooit geweten dat ik blij kon zijn dat we weer aan het werk gingen op Cebem. Cebem was een maand gesloten, maar we zijn drukker geweest dan ooit. Veel gasten en wat zijn we blij met het gastenverblijf. Druk geweest met van alles en nog wat. We waren van plan wat dingen in en om het huis te doen maar daar is het niet van gekomen. En nu zitten we weer lekker in de regelmaat van Cebem. ‘s Morgens op tijd op en soms ga ik (Herma) ’s middags lekker naar huis , doe daar nog wat dingen als het nodig is of geniet gewoon van tijd voor mezelf. Wouter is hele dagen bezig, ‘s morgens eerst naar de boerderij, dat is ongeveer 12 kilometer heen en terug. ‘s Maandags brengt hij dan nog groente en zo, naar Ibituruna ,en neemt hij de tijd om daar dingen te bespreken met Keila over Cebem. Daarna op kantoor of andere dingen die moeten gebeuren.Dinsdag en woensdag geef ik samen met de lerares handen arbeid. De naailessen laten we even voor wat het is, want ook de jongens doen mee. Wat kun je toch een leuke dingen maken van weggegooid materiaal en van b.v. bamboo. Nu maken we een plastic zakken houder van een oude limonade fles. Op donderdag en vrijdag gaat wouter een uur met ze sporten. Verder geeft Josiane kookles. Ook voor mij is er altijd werk genoeg en hoef me nooit te vervelen. De afgelopen weken veel huisbezoeken gedaan, en daarna natuurlijk alles opschrijven over de gezinnen en samen met de fotos naar Nederland versturen. Soms is het moeilijk want als kinderen horen of zien dat je visites maakt dan blijven ze vragen wanneer kom je bij ons. Je wilt wel meer bezoeken doen maar de tijd ontbreekt om ze allemaal te bezoeken. Gelukkig doen de leraressen ook zelf huisbezoeken. Op dit moment ben ik ook bezig om met de kinderen kerst kaarten te maken zodat we die kunnen meenemen naar Nederland, dat scheelt weer verzendkosten. Bovendien kun je zo elk kind apart eens aandacht geven, waar ze erg van genieten.Gisteren zijn we naar São João del Rei geweest waar een concert was met Fernandinho. Hij is een erg bekende gospelzanger hier en ook binnen de kerk zingen we erg veel liederen van hem. Er waren zeker een paar duizend mensen .De toegang was gratis en het was gewoon in het centrum op straat. Elke donderdag middag is er een vergadering/bidstond met de voorganger. De ene keer in Ibituruna en de andere keer in Nazareno. Onze nieuwe voorganger, Pr. Daniel, is nog een beetje aan het inburgeren, maar hij begint al aardig te wennen. Vanuit Belo Horizonte naar hier is bijna net zo’n grote verandering als van Nederland naar hier. Het leven in zo’n grote wereld stad is niet te vergelijken met het leven hier.

Wij kijken uit naar oktober als we voor twee weken naar Nederland gaan omdat onze jongste dochter gaat trouwen. Even alle kinderen en kleinkinderen weer zien. Breanne de jongste was een week oud toen we haar gezien hebben en in oktober is ze al weer 10 maanden. Gelukkig zien we haar regelmatig via skype. Ze veranderen toch snel die eerste maanden. Leuk om haar weer even in het echt te zien. Natuurlijk ook Jason en Jelissa. Jason is een fanatieke voetballer en Jelissa zit op voleybal. Leuk om ook even bij hen te kijken. In het echt is het toch leuker dan op de foto.

Eindelijk een nieuwe voorganger

Het is dan zover. Pr. Daniel en zijn vrouw Junia zijn in Nazareno. Het is God zelf die hen hierheen heeft gebracht. Afgelopen weken waren slopend voor ons. Huis zoeken, overal achteraan, inkopen doen, preken, veel gasten in huis en ga zo maar door. Cebem is dicht, maar het is er bepaald niet rustiger op geworden.

Maar God is goed. Op het laatste moment hebben we toch een prachtig huis voor hen gevonden.

Afgelopen zaterdag hebben we de inzegeningsdienst gehad. Er waren ruim 120 mensen aanwezig en we hadden een fantastische tijd samen. Pr. Wandelei bracht een mooi woord en gaf een fantastisch advies mee. Laat in alles het woord van God, de bijbel, de leidraad zijn. In ons leven, maar ook in onze bediening.

Na de inzegeningsdienst hadden we voor allen een warme maatijd gemaakt op Cebem. Een gezegende chaos, maar wel heerlijk. We hadden 2 poten van een varken in de oven klaargemaakt en kippestukjes. Iedereen heeft ervan genoten.

Pr. Daniel is druk bezig met het inrichten van het huis en we zijn ons alweer aan het voorbereiden voor zaterdag, want Rafaella en Alessandro gaan trouwen. Een fantastisch getuigenis. Op 15 jarige leeftijd was Rafaella zwanger van Alessandro en zij zijn gaan samenwonen. Ze hebben 3 kinderen gekregen. Alessandro is aan de drank gegaan en ging vele malen vreemd. Rafaella is tot bekering gekomen en is komen werken op Cebem. We hebben regelmatig met haar gesproken en haar geadviseerd om voor Alessandro te bidden. Op een dag is ze naar een ander huis gegaan en heeft alle spullen meegenomen. Zij is doorgegaan met God te zoeken en God heeft een wonder gedaan. Alessandro is ook tot bekering gekomen en is helemaal van zijn alcohol verslaving af. Ik, Wouter, heb individueel een bijbelstudie met hem gedaan en daarna hebben we ook met hen samen gesproken. Alles wat nog in de duisternis was is in het licht gebracht. Ze hebben om vergeving gevraagd en elkaar vergeven. En......nu zaterdag gaan ze trouwen. Fantastisch toch! En.........in september willen ze zich laten dopen.

We houden jullie op de hoogte. God is goed!

eerste IBITUGOSPEL succes

De eerste IBITUGOSPEL is een grot succes geworden. Verschillende kerken waren samen om God groot te maken in Ibituruna. De burgemeester heeft dit evenement betaald en was zeer enthousiast. We hebben voor hem en Ibituruna gebeden. We geloven dat dit zijn uitwerking zal hebben. We willen Ibituruna winnen voor Jezus. Volgend jaar op dezelfde datum zullen we weer een IBITUGOSPEL mogen organiseren op kosten van de burgemeester. Fantastisch!

Een geweldige deur die open is gegaan. We kunnen na gaan denken welke gospelartiest we uit gaan nodigen.

God is goed!

Geniet maar van de foto's.

Eerste ontbijt voor mannen

Het is koud in Brazilië. De temperatuur daalde afgelopen nachten tot zo'n 2 graden. Wat zijn we blij dat we ons nederlandse dekbed hier hebben. En dan te bedenken dat je hier in huis dus geen kachels hebt. Jullie kunnen dus wel voorstellen dat we 's avonds zoveel mogelijk kleren aan hebben. Maar wat ons ook opwarmt zijn de mensen. De dingen die er gebeuren. Afgelopen zondag hebben we een ontbijt voor de mannen van de kerk georganiseerd. Het thema ging over waarom onze wandel met God zo belangrijk is. God wil een intens contact met ons, een hartsrelatie. Als we dat toestaan, dan zal ons gezin ook geestelijk gezien groeien en zal God zijn zegen daarop gaan geven. En wat willen we meer als priesters van het huis. Een gelukkig gezin, wat God wil dienen. De mannen waren zeer enthousiast en vroegen of we dit niet elke maand kunnen organiseren.

's Avonds hadden we een samenkomst en de spreker kwam niet opdagen. Ik heb toen maar gesproken de woorden die God op dat moment op mijn hart legde. Het was een zeer gezegende avond en er kwamen mensen huilend naar voren voor gebed. God is goed! Hij heeft ze aangeraakt! Hij heeft voor ieder elke keer weer wat bijzonders. God wil door, maar het hangt van ons af of we willen. Zo mogen we doorgaan en Hem dienen. Het is een voorrecht!

Vrijdag en zaterdag hebben we de eerste IBITUGOSPEL in Ibituruna. Volgende week zullen we jullie hierover berichten.

Feest in Ibituruna

Samen met 3 kerken, meer dan 200 jeugd, samen onze talenten teruggeven aan God. Veel dans, theater, hip hop en aanbidding. Fantastisch om de jeugd zo te zien. Een avond vol dankbaarheid!

De volgende dag een geweldige doopdienst gehad in Ibituruna. In totaal hebben zich 9 mensen laten dopen op hun getuigenis. Het blijft toch elke keer weer bijzonder.

Ook Nazareno gaat niet achterblijven. Er zijn momenteel veel activiteiten. We hebben een dankdienst op de boerderij gehad waar meer dan 30 personen aanwezig waren. Volgende week hebben we een ontbijt voor mannen en in augustus/september hebben we alweer 5 aanmeldingen van personen die gedoopt willen worden. Fantastisch. De Heer gaat door met zijn werk.

Ik, Wouter, ben een broeder aan het begeleiden die verslaafd is geweest aan alcohol en zijn gezin kwijt was ( vrouw en 3 kinderen). Maar God is een God van trouw en veranderingen. God heeft hem verlost van de alcohol en het gezin weer herenigd. Op 23 juli gaan ze nu trouwen in gehoorzaamheid aan Gods woord en daar na zullen ze dan in augustus/september gedoopt worden. Fantastisch om samen met hem elke zaterdag de bijbel te openen en hem de basis principes van het Woord van God aan hem bekend te maken.

We geloven dat God nog veel meer wil gaan doen en kijken dan ook uit naar de komst van de nieuwe voorganger, Pr. Daniel. God is alles aan het voorbereiden, zelfs een prachtig huis met 3 slaapkamers. God is goed. Laten we doorgaan Hem te danken dat Hij de controle over alles heeft.

Pinksteren

De hoogste tijd om weer wat over onze belevenissen te vertellen.
Het is nu zondag middag en we hebben net gegeten. Had getracht een echte gado gado saus te maken, lang leve het indoneschische kookboek. Helaas is hier geen pindakaas te koop en toen maar geprobeert om het zelf te maken door pinda's te malen en op smaak te brengen. Was aardig gelukt moet ik zeggen. Nu even tijd om op deze bijzondere verjaardag het is namelijk zo n tweeduizend jaar geleden dat de eerste kerk werd opgericht. De uitstorting van de Heilige Geest. Vanavond in de dienst zullen we het wel gedenken en hebben we ook samen avond maal. Pastor Marcio komt uit Ibituruna het avond maal met ons vieren en Leonel zal de preek doen en Wouter de zangdienst.

De afgelopen tijd waren we erg moe en soms lagen we al vroeg te slapen. Het is niet altijd het vele werk maar ook de geestelijke druk die maakt dat je soms het gevoel hebt dat je het liefst even vroeg naar bed gaat en ja we zijn natuurlijk niet de jongsten meer.
Op Cebem waren er veel zieke personeelsleden en moesten we steeds weer oplossingen zoeken. Elza uit de keuken is de afgelopen week geopereerd aan een galsteen. Gisteren even bij haar op bezoek geweest. Ze was goed te pas en zat al weer op de bank, ook vroeg ze of we haar niet op konden halen voor de kerk vanavond. Ze moet van de dokter veertig dagen thuis blijven dit zal haar nog zwaar gaan vallen, maar voor haar lichaam is het beter om rust te nemen.
Op dit moment zijn veel mensen bang om dengue te krijgen. In Nederland noemen we dit knokkelkoorts. Het is een ziekte die door muggen wordt over gebracht en stilstaand water kunnen besmetten. Ze komen dan ook controles doen bij de huizen om te kijken of er geen water in pannen en oude banden of ander soort iets staat Ook zag ik deze week mannen met bescherm pakken en een enorme gif spuit langs de huizen gaan.

Volgende week hebben we een doopdienst in Ibituruna. Er worden meer dan 15 mensen gedoopt. We zullen jullie gauw meer hierover vertellen.

Moestuin van de tieners. Wat zijn ze trots

Kerk in Ibituruna

Huissamenkomst bij Elza

Gebed gevraagd

De hoogste tijd om weer wat van ons te laten horen. De afgelopen weken hebben we een voorganger te logeren gehad. Hij komt uit Belo Horizonte en was hier om ons werk te leren kennen en te kijken of dit de plek zou zijn waar God hem wilde plaatsen. Wij hadden als gemeente zo ook de kans om dit echtpaar te leren kennen. Het was een goede tijd waarin we elkaar beter mochten leren kennen. Het was niet een doorsnee type wat je bij een voorganger zou verwachten. Hij zat namelijk onder de tatoes en hij heeft vroeger jaren lang drugs gebruikt. Maar God heeft in zijn leven een totale omkeer te weeg gebracht, en nu mag hij God dienen. Of het de man is die God hier wil hebben weten we nog niet maar het was een hele goede tijd voor de gemeente en hij heeft vele gesprekken gevoerd met gemeenteleden. Morgenavond hebben we nog een vergadering hier over. Bidt u met ons mee dat God zelf een voorganger aan zal wijzen!

De afgelopen week hebben we nog visite gehad van Gert Bekebrede van de organisatie Prisma. Deze organisatie werkt samen met de EZA, Kerk in Actie en EO metterdaad. Eljakim heeft van hun geld gehad om een chreche in Ibituruna te beginnen. Hij was in Brazilie en belde op of hij de volgende dag mocht komen om te zien wat er met het geld gebeurt was. En natuurlijk kon dit, want we zijn zo blij dat er in Ibituruna eindelijk ook een chreche is. Voor ons tevens de mogelijkheid om het werk van Eljakim aan hem te presenteren. Hij was zeer onder de indruk van het werk en de dingen die hij gehoord en gezien heeft.

Nu even iets over de tieners van de kerk. Op dit moment is het tienerwerk overgenomen door Rafael die elke woensdag een dagje vanuit Ibituruna naar Nazareno komt om te helpen op CEBEM en momenteel de leider is van de tieners van de kerk. Er kwamen nog maar drie tieners maar nu zijn het er al weer vijf. Rafael vind het vervelend om alleen met ze in de kerk te zijn want het zijn allemaal meisjes en hij is bang dat de mensen dan gaan roddelen. Nu komen ze elke week bij ons thuis en hebben dan hier een bijeenkomst en daarna gaan we samen naar de kerk. Afgelopen woensdag eerst samen gegeten en toen een korte bijbelstudie. Het was een goede tijd.

Nu over ons zelf. We zijn erg blij en dankbaar dat onze auto weer rijd. Hoeven we on shier niet meer druk over te maken. Op dit moment hebben we wel andere dingen aan ons hoofd. Er is veel financiele druk bij ons en Vilma omdat dekoers van de euro erg laag is. 2,23 R$ voor 1 weuro. De salarissenzijn fors gestegen en ook de boodschappen zijn aanzienlijk duurder geworden. We hebben moeite alle rekeningen te betalen. Wouter is al bij de burgemeesters geweest om een bijdrage van hun en heeft gevraagd of ze soms willen dat de chreches moeten sluiten. Dit willen ze absoluut niet en ze zullen kijken of, en op welke manier ze ons kunnen helpen. Aankomende week krijgen we antwoord. Bidt u met ons mee dat God hun harten aan zal raken. Al deze spanningen geeft wel dat we erg moe zijn en de zaterdagen en zondagen zoveel mogelijk benutten om bij te tanken. Met onze kinderen en kleinkinderen gaat het goed en over 5 en een halve maand zullen we elkaar weer ontmoeten vanwege de bruiloft van onze dochter en aanstaande schoonzoon.

Een zekerheid mogen we hebben: God heeft de controle over alles!! We mogen rusten bij Hem! Hij zal doen boven ons denken en bidden!

Pasen 2010

Vandaag is het de dag voor pasen. Sinds donderdag zijn we al vrij. Vanaf woensdag tot morgen zijn hier veel prosessies i.v.m. pasen. Gelukkig hoeven wij niet met beelden over straat maar hebben wij een opgestane Heer.

Woensdag ochtend hebben wij paasfeest gevierd met de kinderen van CEBEM, wat een heel mooi feest was. De kinderen hebben allerlei dingen over pasen gedaan. En ook Rafael en Crissia hebben met de poppenkast het paasverhaal aan de kinderen uitgelegd. We hadden allemaal lekkere dingen voor ze gemaakt en aan het eind kregen ze nog een snoep verrassing mee. Toen een paar vrije dagen en we hebben ook twee dagen kunnen uitrusten. Dit hadden we ook echt nodig. Wat zo vermoeiend is, is niet alleen het vele werk maar ook de geestelijke druk. Maar de bijbel zegt in dit alles zijn we meer dan overwinnaars en op die belofte blijven we staan, niet alleen voor ons zelf maar vooral wat betreft het werk van CEBEM en het werk in de kerken.

We zijn bijzonder gezegend. Onze auto is bijna klaar. We kunnen er al weer in rijden. Maar we moeten nog voor twee dingen naar de oficiele garage in Lavras. En hij ziet er als nieuw uit. We zijn dankbaar voor alle hulp die we gehad hebben vanuit Nederland. Zonder dit hadden we hem niet kunnen laten maken. Dank u wel allen die ons hier bij geholpen hebben.

Vanavond zijn we uitgenodigd in een sporthal, waar een andere kerk van hier een samenkomst heeft. Eigenlijk zijn we wel verplicht om er naar toe te gaan. Dit is wel een dorp en er wordt heel veel gekletst en op je gelet in de dingen die je doet. Dit is wel eens moeilijk, want je doet het toch nooit voor iedereen goed. Maar we willen wel laten zien dat we er zijn om de mensen hier in het dorp te helpen.

Het werk met de tieners is nog steeds erg moeilijk. Er zijn wat oudere tieners afgegaan omdat hun schooltijden zijn veranderd en ze niet met de jongere tieners in een groep willen. Twee jongens die niet te handhaven waren hebben we gevraagd maar liever thuis te blijven. Het zou zo fijn zijn als we een eigen gebouw hadden voor de tieners waar ze hun eigen plek zouden hebben. Maar ja dat zal nog wel even duren. Er is momenteel geen geld om verder te bouwen. Tot die tijd proberen we ze zo goed mogelijk op te vangen. Een van de tiener jongens, die niet meer op CEBEM is, werkt in een garage hele dagen, hij is nog maar een jaar of 14, maar hij gaat gelukkig nog wel s avonds naar school. Misschien zegt u dat is kinderarbeid, ja dat is zo, maar de heledag alleen of op straat met vaak verkeerde vrienden is al helemaal niet goed.

Morgen hebben we samen met Ibituruna een paasdienst. We hebben een bus gehuurd en hebben dan samen een feestelijke dienst in Ibituruna. We zien er naar uit. We bidden u Gods zegen toe en een geweldig paasfeest want onze Heer is niet dood Hij leeft!!!!!!!

Keuzes maken

Keuzes maken. Afgelopen tijd, ben ik bezig geweest met dit thema. Ik heb ook een preek voorbereid over keuzes maken. Keuzes maken zegt eigenlijk iets over 3 dingen

1. Vrijheid 2. Verantwoordelijkheid 3. Wat je zaait zal je oogsten

De kinderen op de foto boven zijn zo mooi met de blokjes aan het spelen. Wat gaan ze bouwen, welke kleur gebruik ik. En uiteindelijk zijn ze zelf verantwoordelijk voor het resultaat. Elke dag weer moeten ook wij keuzes maken: Ik en mijn huis we zullen de Here dienen! Maar ook gewoon in de hele practische dingen. Vandaag heb ik het met iedereen even gehad, ik blijf maar thuis. Ik moet eigenlijk naar Ibituruna, want ik heb beloofd om hen te leren ijs maken, maar ik heb nog zoveel andere dingen te doen. Je schuift het dan maar voor je uit. Wat moet ik nu weer met de tieners gaan doen op de boerderij, met de naailes. Wat kan ik nu weer voorbereiden voor de zondagschool. Keuzes maken. Kent u deze strijd ook?

Herma en ik doen elke week een visite. Waar lopen we tegen aan: de resultaten van onze keuzes. Huwelijks problemen, demotivatie, neerslachtigheid. Het resultaat van onze keuzes.

We praten veel met de leiding van de kerk in Nazareno. Waar lopen we tegenaan: De resultaten van onze keuzes.

God heeft ons de vrijheid gegeven om keuzes te maken. In Lucas 13: 34 lezen we hierover. Laat ik het in mijn eigen woorden zeggen: IK heb wel gewild zegt God, maar jij hebt niet gewild. Laat ik mij meenemen in zelfmedelijden, trots, gevoelens van afwijzing……of………kies ik ervoor om andere keuzes te maken en mijn verantwoordelijkheid op te pakken.

Momenteel gaan we als kerk in Nazareno, door het ontbreken van een voorganger, door een moeilijke tijd. Soms zou je het bijltje er wel eens bij neer willen gooien, vluchten. Maar God heeft ons geroepen en we willen onze verantwoordelijkheid opnemen, opstaan, zaaien, en anderen helpen om de juiste keuzes te maken in hun leven.

Begrijpt u wat we bedoelen? Welke keuzes maakt u in uw leven? Een volgende keer zullen we weer wat meer schrijven over de daaglijkse dingen.

God is goed

Al weer de laatste dag van februarie, cebem draait weer volop.

De nieuwe kleintjes zijn weer gewend en ook alle medewerkers hebben het ritme weer te pakken. We willen wel vragen of jullie speciaal voor de tieners willen bidden. Er zijn er een paar die zijn blijven zitten op school en die niet meer op cebem komen omdat ze een baantje voor een halve dag hebben aangenomen. Meestal gaat het zo dat ze dan binnen de kortste keren ook niet meer naar school gaan. En wat hebben ze dan voor toekomst. Meestal hebben ze voor hun 20 ste een kind en geen relatie meer. Bid dat we wijsheid krijgen om op de juiste manier met hun om te gaan om ze te kunnen stimuleren om de school af te maken en een vak te leren.

Zelf zijn we de schrik weer te boven van het ongeluk, maar soms ben ik nog wel wat schrikkerig. Dat is niet zo leuk voor Wouter, maar ook dat gaat al weer beter. Gisteren zijn we in Lavras wezen kijken naar onderdelen om de auto te kunnen laten maken.

We moeten daar de onderdelen zien te vinden en dan is er iemand hier in Nazareno die hem kan maken en spuiten. Dit is voor ons de beste oplossing maar het gaat nog minimaal 15 dagen duren voor we alle onderdelen binnen hebben.

Gelukkig zijn Marcio en Fran weer terug op hun plek in Ibituruna en ook Rafael en Crisia komen daar het team versterken. Rafael heeft 3 jaar geleden stage gelopen en meegewerkt in de kerken en op cebem. Die tijd was erg goed voor hem en voor ons. Ondertussen is hij getrouwd, heeft zijn bijbelschool klaar en een jaar lang zijn gemeente gediend in het noorden van Brazilie. Hij had heimwee naar vooral Ibituruna en is met ons komen werken om zich special op het jongeren werk te richten. Crisia werkt halve dagen op cebem mee als lerares en doet de administratie van de kerk. Rafael komt elke woensdag naar Nazareno om daar te helpen. We hebben nog steeds geen voorganger. Een moeilijke tijd voor de gemeente in Nazareno. Woensdag hebben we dan ook een vergadering met alle gemeenteleden. Bidt u met ons mee dat dit een goede vergadering zal worden. Een volgende keer zullen we hier meer over schrijven.

God zal onze ingang en onze uitgang bewaren

In Ibituruna is de retiro de carnaval begonnen en daar zijn Herma en ik gisteren naar toe gegaan. Een fantastische louvor en een woord van God waar we van genoten.

Tijdens het woord werden we gebeld of we direct naar nazareno wilden komen. Lia, een medewerkster van Cebem was in alle staten en had ons nodig. Dus eerder dan gepland op weg naar Nazareno.

Sommigen van jullie kennen de weg van Ibituruna naar Nazareno wel. Donker. Veel auto's met scherpe lichten.

Om een lang verhaal kort te maken. We kwamen een bocht door en een auto met groot licht kwam op ons af, ik dimde mijn grote licht en wat schetste onze vebazing, we reden in op een groep van 15 koeien op de weg. Er was geen houden aan. Vol op de rem. Toch gebeurde het onvermijdelijke. Ik pakte 3 koeien. 1 was er gelijk dood en 2 bleven zwaar gewond liggen. Er kwam allemaal rook uit de auto dus zei ik tegen Herma: eruit, misschien vliegt de auto wel in brand!. We hebben echt Gods bescherming ervaren, want we hebben allebei helemaal niets, maar dan ook niets. Alleen de auto wel. Als je de foto ziet, zie je wel dat we geen grote snelheid hadden, en dat we de koeien op het laatste moment hebben gepakt.

Maar wat schetste onze verbazing, uit de auto die ons tegemoet kwam , stapte een broeder uit Ibituruna uit. En in de volgende auto zat Nayara van Cebem. Zij hebben ons geholpen. Pr. Marcio bellen en Eduardo en de politie. Politie wilde niet komen, het was carnaval. Wat nu, we hebben geen verzekering en ja, van wie zijn de koeien? Pr.Marcio was er ondertussen ook, en we hebben eerst God gedankt voor zijn geweldige bescherming. Echt een wonder van God dat we zelf niets hebben.Hij beschermt echt zijn kinderen, zoals de bijbel zegt. We hebben besloten om de auto maar naar huis te slepen. Gelukkig kon dit allemaal nog. Toen we hier mee bezig waren kwamen er toevallig 2 politiemannen langs. Hun advies: laat de koeien maar liggen en neem de auto maar mee. Zo gezegd zo gedaan. Om 24.00 uur waren we thuis. Fantastisch die broeders die allemaal willen helpen. We konden nu niet meer naar Lia. Dan maar proberen te slapen, maar je adrenaline gehalte is zo hoog dat je niet gelijk in slaap valt. Toen hoorden we ineens iemand roepen, pastor...pastor. Ik naar buiten. Politie. Hoe het met ons was en of we morgen ( zondag) om 10.00 uur even op het politiebureau willen komen voor wat afhandeling van papieren. Ook zeiden ze dat de koeien weggehaald zouden worden en dat we ons daar niet druk over hoefden te maken. Weet u, 1 ding mogen we weten: God maakt geen fouten en heeft met alles een bedoeling. Nu weten we niet welke. Maar er zal een moment komen dat we het gaan weten want alles zal medewerken ten goede. Dat geloven we. Strijd. Ja voor ons een strijd, laten we eerlijk zijn. Maar na de strijd komt de overwinning.

Zondagavond zijn we met de gemeente uit Nazareno met de bus naar Ibituruna gegaan voor de samenkomst. We hebben een fijne tijd samen met de Heer gehad. Fantastisch. Wat betreft de auto......maar zien. God zal wel voor een oplossing zorgen dat hij weer gemaakt kan worden.

Even bijpraten

De hoogste tijd om weer wat van ons te laten horen. Vandaag is het al weer zaterdagmorgen 13 februarie. Cebem draait al weer 2 weken. Ik vind het heerlijk om weer een vast ritme te hebben. Voor mij persoonlijk is dit rustiger. Voor Wouter is dit wel anders. Buiten al het werk op Cebem moet hij vaak ook nog dagelijks naar de boerderij om groenten en melk op te halen. En op dinsdag gaat hij zelfs 2 keer met een groep tieners om deze jongens te leren over het werk op de boerderij. Ze vonden het echt helemaal geweldig. Ze krijgen ieder een stukje grond en wat ze verbouwen en goed verzorgen mogen ze daarna zelf mee naar huis nemen. Ook hebben we de afgelopen weken veel pech met de auto´s gehad. En Wouter heeft al een paar keer onder weg met pech gestaan, dit kost erg veel tijd en energie. En dat niet alleen, ook brengt het veel extra kosten met zich mee. De auto´s zijn dan ook al meer dan 10 jaar oud en dan krijg je dat soort dingen. Maar gelukkig kunnen ze toch steeds nog weer gemaakt worden. Ikzelf ben weer begonnen met de handwerk lessen dit is erg leuk om te doen. We hebben eerst eens rustig bekeken wat we willen gaan doen. Ik had heel veel leuke boekjes gekregen in Nederland en daar hebben we wat leuke dingen uitgezocht. We gaan beginnen met een pakje voor de pop die we vorig jaar gemaakt hebben en daarna wil ik een soort wikkel rok met ze gaan maken. Daarnaast hadden we gezien hoe ze van een fruit kistje een poppebedje hadden gemaakt en dat willen we ook gaan doen. Schuren, schilderen en dan met stof bekleden. Nu we hebben er zin in. De komende dagen zijn we vrij i.v.m. de carnaval en deze tijd kunnen we goed gebruiken om dingen voor te bereiden voor de komende tijd. Ook is er deze dagen een kamp van 5 dagen om de jeugd van de straat te houden. Dit jaar is het in Ibituruna. Ook 3 tieners uit nazareno zijn er naar toe. Zelf zullen we ook verschillende keren gaan. Maar om er te gaan slapen zagen we even niet zo zitten omdat ik zelf de afgelopen week nog ziek ben geweest.Diaree en buikpijn. Het is momenteel elke dag ruim boven de dertig graden, dus dat hakt er dan wel in. Daarnaast moet Wouter weer zijn preken voorbereiden en ga zo maar door. Een week is dus weer zo voorbij.

Irmã Silvia overleden

Het is vandaag zaterdag. Onze week is heel anders gelopen dan we gepland hadden. Afgelopen woensdag kregen we om 10 uur een telefoontje dat onze zuster Silvia op 56 jarige leeftijd was overleden. Silvia is de moeder van een oudste uit de gemeente. Of we naar Ibituruna wilden komen om alles te bespreken met de familie omdat Pr. Marcio op vakantie is. Na wat heen en weer bellen met Pr. Marcio was het ons snel duidelijk. Pr. Marcio is te ver weg en kan niet op tijd terug zijn voor de begrafenis. Of ik, Wouter, verder alles maar wilde regelen. We hebben veel met de familie gesproken en we zijn er geweest. In Brazilië wordt je binnen 24 uur begraven, dus alles gaat heel erg snel. Of ik ook de samenkomst wilde leiden. Ben s'middags dus maar even naar huis geweest om een preek te maken. Ik moet u eerlijk zeggen dat het een hele nieuwe ervaring voor me was, om een begrafenisdienst te leiden. Alles is goed gegaan en we hebben veel complimenten gehad. We hebben de familie mogen bemoedigen met een woord wat God gaf uit Ps 91: 4. Met Zijn vlerken beschermt Hij u en onder Zijn vleugelen vindt gij een toevlucht, Zijn trouw is een schild en pantser.

Is het geen prachtige belofte. We mogen weten, elke dag opnieuw, dat we mogen schuilen bij onze Vader in de hemel. Hij is zelf het schild wat altijd rondom ons is.

Vandaag mag ik me dan weer voorbereiden om morgen het woord in Ibituruna te brengen en volgende week zondag in Nazareno. Heerlijk om zo in de dienst van God te staan. Om naast alle praktische dingen waar we daaglijks mee bezig zijn, ook het woord van God te mogen verkondigen. We weten ons gezegend.

Maandag 18 januari

Al weer een week terug, en al weer volop bezig, het enigste voordeel is dat we nog niet elke morgen om half zeven hoeven op te staan. Het is hier heerlijk warm, toch bijna elke dag wel in de dertig graden. Wat lijkt het dan al weer lang geleden dat we nog in de sneeuw zaten. Gisteren op cebem geweest, er wordt druk gewerkt, de schilder heeft alle klaslokalen en andere zalen weer mooi geschilderd en ook zijn er nog twee bezig met allerlei andere klussen, zoals toiletten, kapotte vloertegels vervangen. We proberen om elk jaar toch wat aan onderhoud te doen, zodat het gebouw in een goede conditie blijft.

Ook zijn er wat gordijnen zodanig versleten dat er nieuwe gemaakt moeten worden. De eerste voor de bibliotheek heb ik net klaar en nu moet ik nog voor een klas lokaal en dan hoop ik dat de rest het nog een jaartje volhoud. Vandaag heeft Wouter de administratie gedaan van Ibituruna en heb ik de lijsten voor de inkoop gemaakt in Nazareno en Ibituruna, zodat we aan het eind van de week alle inkopen kunnen doen..

Ook hebben we al een paar ziekenbezoekjes gedaan, vanmiddag in Ibituruna om dat pastor Marcio op vakantie is. De moeder van een oudste Renato ligt in coma in het ziekenhuis, ze is pas begin 50. Ze heeft waarschijnlijk twee hart infarcten gehad en vanmiddag hoorden we dat de nieren het opgeven. Bid voor deze vrouw en voor het gezin van Renato. We weten niet wat er moet als deze vrouw overlijd want er is nu geen pastor en als de familie vraagt of Wouter het wil doen dan zal hij dat moeten doen, Hij hoorde gisteren dat hij zondag in Ibituruna moet preken en de week er op hier in Nazareno. En zo rollen we vanzelf weer in het werk. We zijn blij dat we het mogen doen maar bid u a.u.b. voor een nieuwe voorganger hier in Nazareno, zodat wij ons weer op onze andere werkzaamheden kunnen richten. En voor de gemeente is het ook belangrijk, we hebben gisteren een fijne dienst gehad waarin Felipe de bijbelschool student heft gepreekt, hij wordt door st. Eljakim ondersteund zodat hij de bijbelschool kan volgen, het eerste jaar zit er op voor hem en hij mag even thuis van een vakantie genieten.

Nieuwe biggetjes op de boerderij

De Boer, Luizinho, met zijn gezin.

De moestuin ziet er fantastisch uit

Weer thuis!!

Vandaag is het maandag 11 Januari, en deze blog schrijf ik vanuit ons huis in Brazilie.
Afgelopen zaterdag zijn we thuis gekomen. Voordat ik daar over schrijf wil ik eerst van de gelegenheid gebruik maken om iedereen alsnog een gezegend 2010 toe te wensen.
In Zuid-Afrika was het internet erg slecht en lukte het ons niet om eerder een stukje te schrijven. Ikzelf ben 8 en een halve week in Nederland geweest en Wouter is drie weken later gekomen. De eerste weken had ik zo de gelegenheid om weer even met de kinderen en kleinkinderen op te trekken en om met Naomi alles klaar te maken voor de bevalling. Toen Wouter er was hebben we veel gesprekken en vergaderingen gehad. Dit was best een zware tijd vooral voor Wouter, die zo uit het drukke leven in Brazilie hier ook weer aan het werk moest. Maar we hebben een goede tijd gehad en we zijn vreselijk verwend door onze kinderen, familie en vrienden.. Het was goed weer even in onze thuisgemeente De Banier te zijn en iedereen weer even te kunnen begroeten. De 28 ste December zijn we naar Zuid-Afrika vertrokken om 10 dagen bij onze dochter en aanstaande schoonzoon te zijn. We hadden Stephanie al bijna twee jaar niet gezien en haar vriend nog nooit. Het was erg leuk om haar weer te zien en ook haar vriend Skander te leren kennen. Ook hebben we kennis gemaakt met het team waar ze mee werken. Deze dagen hebben we echt wat leuke dingen kunnen doen samen. We zijn twee dagen weg geweest en hebben een wildpark bezocht, waar we erg veel dieren mochten bewonderen. Ook hebben we twee keer bij vrienden van hun gegeten. Het team hebben we kunnen bemoedigen en ze zijn vandaag dan ook weer heel enthousiast aan het werk gegaan hebben we net van Steef gehoord. We zijn Steef en Skander dankbaar voor de fijne tijd die we daar gehad hebben. Nu dan eindelijk weer thuis, het was even wennen maar vanmorgen stond ik op de veranda en dacht ik, hier ben ik thuis. Het is hier erg warm, het schijnt de afgelopen tijd veel geregend te hebben en nu is het dik in de dertig graden, Gelukkig kunnen we nog even kalm aan doen en wennen aan de temperatuur.Vanmorgen kennis gemaakt met de nieuwe boer en zijn gezin. Wat een leuk gezinnetje en wat zag het er goed uit op de boerderij. De dieren waren enorm gegroeid en zelf de varkens waren gewassen. Ook was er een broedkip met 15 eieren, Leuk om te zien dat het zo goed gaat. Het hele gezin helpt mee, de jongste dochter kan al melken en heft al 6 liter melk gemolken. Ook maken ze al kaas van de melk, deze dagen blijft er veel melk over omdat Cebem nog gesloten is. Maar ze vriezen de kazen in zodat we straks een goede voorraad hebben voor de kinderen. Ook zijn ze bezig om bij de schuur een overkapping te maken en een groot aanrecht en een gemetselde tafel voor het slachten van de varkens en kippen. Wat was het mooi geworden en wat zag alles er toch goed uit.
In de tijd dat we weggeweest zijn had God zelf ook de controle over alles. Daar zijn we enorm dankbaar voor. Ook de brazilianen waren blij dat God zo voor alles gezorgd had en dat het aan niets ontbroken heft. Fijn toch, dat we deze God mogen dienen en zo kijken we weer uit naar wat God gaat doen in 2010. We geloven dat God meer gaat doen dan in 2009!