Zes maanden in Brazilië

Vandaag is het al weer zes maanden geleden dat we in Nazareno aankwamen. Wat gaat de tijd toch snel, toen we weg gingen wisten we dit is de plek waar God ons wil hebben, en tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds die zekerheid. Daarin worden we ook bevestigd door de dingen die we meemaken. Dit betekent niet dat het allemaal van zelf gaat of dat het soms niet moeilijk is, maar we mogen zien dat het werk dat we doen gezegend wordt. We zien levens veranderen en we mogen zien dat God mensen aan het genezen is. Niet alleen lichamenlijk, maar ook geestelijk. Zo gaan we eind deze maak een huwelijk inzegenen van een echtpaar wat al jaren samenwoont. Fantastisch om te zien dat zij de weg van de Heer willen bewandelen. We zien nu al dat God hen voor deze beslissing aan het zegenen is. Deze week weer op huisbezoek geweest en ze vinden het zo fijn dat je komt en willen het liefst dat je heel lang blijft. Ook in dit gezin zei de moeder dat ze zo blij was dat haar kinderen op cebem mochten komen. Een andere keer vraagt een oma of we haar kleinkind waar ze voor zorgt niet kunnen helpen met wat kleding. Gelukkig zijn we in de omstandigheden dat we dat ook kunnen doen. De koude tijd breekt nu aan en we hebben van iemand geld gekregen om een cadeautje voor ieder kind te kopen. We willen graag iets van een warme trui of jogging pakje kopen voor de kinderen. We hebben voor ieder kind 5 euro gekregen en het gaat lukken om daar iets warms van te kopen. Vanmiddag gaan we naar Fran en Marcio, de voorgangers in Ibituruna. Zij hebben van de week een wolk van een dochter gekregen: Ana Carolina. Morgen zullen we een foto van haar op de weblog zetten.