Na 22 jaar samen eindelijk getrouwd.

We maken hier elke week wel weer iets nieuws mee. Geen enkele week is hier saai. Afgelopen week waren we in de kerk samen met Josiani , Pr. Lourival en Nanci om alles te oefenen voor de bruiloft, toen er een bandiet binnen kwam en samen met ons wilde praten. Hij had al heel wat dingen op zijn kerfstok en werd ook nu weer achterna gezeten door de politie. Aan het eind van het gesprek hebben we met hem mogen bidden, hem mogen zegenen en hebben we samen met hem aan God gevraagd om recht te doen in zijn situatie.
Maar goed, nu over iets anders. Zoals jullie weten is ons thema in de kerk: Tempo de coisas novas. Nieuwe tijden voor een ieder. Zo mochten we deze week als getuigen aanwezig zijn bij een huwelijk. Vicente en Júnia zijn na 22 jaar samenwonen, en 4 kinderen hebbend, dan nu eindelijk getrouwd. Maar waarom dan nu trouwen na zoveel jaar? Omdat ze gehoorzam wilden zijn aan datgene wat de Bijbel zegt over deze dingen. Ze willen meer zegen in hun leven en zij willen zich in het najaar laten dopen. God is hen geweldig aan het zegenen nu zij deze stap van gehoorzaamheid hebben genomen. Een van hun kinderen is al tot bekering gekomen en zij zelf worden financieel enorm gezegend. Zij weten niet wat hen overkomt, maar zijn enorm dankbaar. Herma en ik waren blij deelgenoot te mogen zijn van dit moment. Oh ja, en dan nog iets. Ik had verscheidene pakken meegenomen naar Brazilië en hij is in één van mijn pakken getrouwd. Wat heb ik toch een makkelijke maat! Zo zie je maar hoe wonderlijk alles kan gaan.

We zijn blij met al het personeel!

Het is weer tijd om een stukje op de blogspot te plaatsen. De winter is hier begonnen en dat is vooral te merken aan de avonden en nachten. Overdag is het meestal een aangename temperatuur (25 graden), maar s’nachts kan het wel afkoelen tot een graad of acht. In het zuiden van Brazilie is het zelfs min acht geweest. Zo zie je maar dat ook hier het klimaat begint te veranderen. Er is de afgelopen weken cq maanden geen druppel regen gevallen. Het is hier dan ook erg droog en stoffig. Veel mensen hebben last van hun stem of luchtwegen. Als ik stof afneem in huis is het doekje helemaal rood want overal is hier rode aarde. De afgelopen week was het rustig op CEBEM. Wouter, de voorganger en Josiani hebben een gesprek gehad met de moeder van Alexandro. Eerst Lourival meegenomen naar het huis van Alexandro om hem beter te kunnen begrijpen en de moeder uit te nodigen voor een gesprek. Ze troffen de moeder aan en de vader was dronken. De volgende morgen is zij toen op CEBEM gekomen. Het is zo dat hij thuis veel wordt geslagen door zowel de moeder als de vader en dat maakt dat hij het ook weer bij andere kinderen gaat doen. Zo konden ze de moeder toch weer advies geven, en uitleggen wat de bijbel over deze dingen zegt. De moeder zou wel graag naar de kerk komen, maar dat mag zij niet van haar man. Het schijnt dat zij dan ook geslagen wordt.

Ook zijn deze week functioneringsgesprekken gevoerd met al het personeel. Dat is heel goed geweest. Op een normale manier de dingen delen met elkaar. We zijn tot de conclusie gekomen dat we erg blij kunnen zijn met het personeel van CEBEM Ibituruna en CEBEM Nazareno. Er zijn personeelsleden bij die al zo veel veranderingen hebben meegemaakt maar desondanks hun werk goed zijn blijven doen. Het is goed om hen ook eens te kunnen bemoedigen en te zeggen dat we blij met hen zijn. Deze week is er weer eens een heiligen feest in de stad en er wordt dus ook weer volop alcohol gedronken. Het is maar het beste om op deze dagen de stad zoveel mogelijk te mijden. Het is dan ook heerlijk dat we lekker een klein stukje buiten het dorp wonen. Deze helige feesten geven altijd een beklemmend gevoel in Nazareno. Niet verwonderlijk, want de geestelijke werelden botsen op deze momenten erg. Nog een goede week en dan komt onze dochter met haar gezin op vakantie hier naar toe. Voor haar is het allemaal nieuw en we hopen dat zij samen het werk in deze weken mogen leren kennen. We zien er naar uit om hen weer te mogen ontmoeten en weer even met de kleinkinderen te kunnen knuffelen. Meestal denk je wat moet ik nu weer schrijven, maar als je eenmaal bezig bent, dan moet je weer oppassen niet te veel te schrijven. Volgende week dus maar weer verder.

Ons huis waar we het steeds over hebben

Momenteel 200 kuikentjes op de boerderij

Nieuwe kleren voor alle kinderen CEBEM

Voor Braziliaaanse begrippen koude nachten en overdag lekker op onze veranda genieten van het lekkere weer. Oh wat hebben we het toch weer slecht. Als we even kijken naar de afgelopen week zijn we weer zeer verheugd. We konden namelijk een naaimachine kopen van een gift die we gekregen hadden, dus maandagochtend kunnen de tieners nu al op 3 naaimachines naaien. Ze zijn op dit moment een sloop aan het naaien. Ook hebben we deze week voor alle kinderen van CEBEM Nazareno en Ibituruna een warm shirt en voor alle kinderen tot een jaar of zes een joggingpakje kunnen kopen. We hadden namelijk uit Nederland een gift gekregen om voor alle kinderen een cadeautje te kopen en omdat de koude tijd hier nu aangebroken is leek ons dit niet alleen een leuk maar ook een nuttig cadeautje. U kunt de foto’s hiervan op Picasso web bekijken. Nu dit zijn natuurlijk de leuke dingen die het werk meebrengen en dat is ook goed om te vermelden. We hebben ervan genoten om al die blijde gezichtjes te zien vanwege hun nieuwe kleren. Gisteravond hebben we een gezellige avond gehad met 14 echtparen. De voorganger heeft een klein stukje gedaan over het huwelijk en daarna hebben we heerlijk gegeten. Goed om ook een moment te hebben met alleen maar echtparen vanuit de gemeente en van buiten de gemeente om dingen te delen die het huwelijk met zich meebrengen. De zaal was voor deze gelegenheid helemaal in stijl versierd en ook dit kunt u zien op Picasso web. Vanavond gaan we naar Ibituruna waar de kleine Ana Carolina van Marcio en Fran wordt opgedragen in de gemeente. Goed om ook hiervan getuigen te mogen zijn! Zo mogen we elke week weer opnieuw ervaren dat God het werk in Brazilie aan het zegenen is.

Ana Carolina geboren

Gisteren zijn we op bezoek geweest bij Marcio en Fran, ons voorgangersechtpaar uit Ibituruna.

Hun gezinnetje is uitgebreid met een fantastische dochter: Ana Carolina.

Hierbij enkele foto's van het gelukkige gezinnetje. Ana carolina is ter wereld gekomen met de keizersnee, omdat de bloeddruk van Fran in een keer erg ging stijgen.

Maar: iedereen is gezond en gelukkig

Zes maanden in Brazilië

Vandaag is het al weer zes maanden geleden dat we in Nazareno aankwamen. Wat gaat de tijd toch snel, toen we weg gingen wisten we dit is de plek waar God ons wil hebben, en tot op de dag van vandaag hebben we nog steeds die zekerheid. Daarin worden we ook bevestigd door de dingen die we meemaken. Dit betekent niet dat het allemaal van zelf gaat of dat het soms niet moeilijk is, maar we mogen zien dat het werk dat we doen gezegend wordt. We zien levens veranderen en we mogen zien dat God mensen aan het genezen is. Niet alleen lichamenlijk, maar ook geestelijk. Zo gaan we eind deze maak een huwelijk inzegenen van een echtpaar wat al jaren samenwoont. Fantastisch om te zien dat zij de weg van de Heer willen bewandelen. We zien nu al dat God hen voor deze beslissing aan het zegenen is. Deze week weer op huisbezoek geweest en ze vinden het zo fijn dat je komt en willen het liefst dat je heel lang blijft. Ook in dit gezin zei de moeder dat ze zo blij was dat haar kinderen op cebem mochten komen. Een andere keer vraagt een oma of we haar kleinkind waar ze voor zorgt niet kunnen helpen met wat kleding. Gelukkig zijn we in de omstandigheden dat we dat ook kunnen doen. De koude tijd breekt nu aan en we hebben van iemand geld gekregen om een cadeautje voor ieder kind te kopen. We willen graag iets van een warme trui of jogging pakje kopen voor de kinderen. We hebben voor ieder kind 5 euro gekregen en het gaat lukken om daar iets warms van te kopen. Vanmiddag gaan we naar Fran en Marcio, de voorgangers in Ibituruna. Zij hebben van de week een wolk van een dochter gekregen: Ana Carolina. Morgen zullen we een foto van haar op de weblog zetten.

Tieners houden ons bezig

Vanuit een koud, regenachtig Nazareno, wat overigens niet zo heel erg is mits het niet te lang duurt, dit keer het laatste nieuws. We hebben namelijk in weken geen regen gehad en omdat we aan een zandweg wonen stuift het heel erg. Dus nu we toch binnen zitten mooi even tijd om een stukje te schrijven.
Vorige week zondag was het weer veel mooier. We zijn met de kinderen van de zondagschool naar de boerderij geweest. Ze hebben het fantastisch gevonden. Zelf zaadjes mogen planten en kijken bij de varkens. We zullen er een paar mooie foto's van bij doen!
Wij waren zeer verheugd dat naar aanleiding van het stukje van vorige week, we twee giften hebben ontvangen om meer naaimachines te kopen. Van dit geld kunnen we een nieuwe en een tweede hands naaimachiene kopen. De tweedehandse is al gekocht, dus aanstaande maandag hebben we er al één bij en zo gauw we in de grote stad komen halen we de nieuwe op. We hebben leuke stof gekocht waarvan de tieners een sloop gaan maken en als dat klaar is kunnen we eventueel een laken erbij maken. Zo langzaam aan leren ze met de naaimachine omgaan en kunnen we overgaan op de moeilijkere dingen. De tieners houden ons goed bezig. Afgelopen week hebben we een avond gehad met de ouders van hen. Ze zijn bijna allemaal gekomen. We hebben veel dingen met hun kunnen delen over opvoeding van tieners. De gewone dingen, maar ook wat de bijbel ons leert over deze dingen. We hebben hen ook duidelijk gemaakt dat de verantwoording voor de tieners voor een groot deel hun eigen verantwoording is. Dat ze zelf met hun kinderen om de tafel moeten gaan zitten en met ze moeten praten. Dat ze hun kinderen liefde moeten geven, bevestigen in zaken en ga zo maar door. Aan het eind van de avond hebben we hen allemaal mogen zegenen en zalven met olie. Hier waren ze erg blij mee. Het was een hele goede avond waarop we veel konden delen met de ouders en de ouders met ons. Volgens ons hebben ze zelf veel ondersteuning nodig omdat ze zelf ook niets van huis uit hebben meegekregen. De vraag was dan ook of we niet elke maand zo’n avond konden houden. Woensdagavond hebben we een genezingsdienst gehad waarin Wouter het woord mocht brengen. Het was voor hem de eerste keer en het is heel goed gegaan. Er waren veel mensen van buiten de kerk uitgenodigd en gekomen. Zij wilden graag genezing ontvangen van lichaam, ziel en geest. Bij de uitnodiging gingen er velen naar voren om het geschenk van God, gezondheid, te mogen ontvangen. De volgende dag kwam er een vrouw naar Wouter toe, die vertelde dat ze heel veel pijn en last van haar schouder had en dat God haar had aangeraakt en de pijn weg was. Ze kan haar arm nu weer gewoon gebruiken.
Zo mogen we zien dat we een levende God hebben We worden al een beetje Braziliaans. Van de week was er een officiële opening van een nieuwe gezondheids post. Mestal beginnen ze hier nooit op tijd, dus wij zijn ook maar een kwartier later gegaan dan op de uitnodiging stond. Nu, voor wie ons een beetje kennen, is dat voor ons echt heel bijzonder. Vervolgens moesten we nog een uur wachten op de burgemeester. Dus……… volgende keer nog maar later gaan? Het was echter wel zinvol om te gaan, want Wouter heeft zo weer verschillende contacten kunnen leggen met verantwoordelijken en burgemeesters. Zo kijken we uit wat de nieuwe week ons weer zal gaan brengen. We houden jullie op de hoogte.