Stephanie in Brazilië

Na 5 maanden staat ze dan in één keer voor je op het vliegveld van São Paulo. Het is net of deze 5 maanden er niet tussen gezeten hebben. Het is zo gewoon om elkaar weer te zien. En dan begint meteen het bijkletsen. daar hebben we ook alle tijd voor, want we moeten nog 7 uur met de bus reizen naar Nazareno. Bij de bushalte in Nazareno staat Herma al te wachten en ze vliegen elkaar in de armen. Ik ben al aardig bijgepraat, maar dan Herma nog.
Het is zondag, dus Stephanie kan gelijk mee naar de samenkomst. Wel even wennen zingen en praten in het portugees. En natuurlijk is ze benieuwd hoe het met ons portugees staat. Ze heeft het al snel in de gaten, we redden ons prima en we moeten haar steeds vertalen.
Nadat ze eerst uitgerust heeft van de reis ( in de hangmat op de veranda) kan de rondreis beginnen. Kijken op Cebem Nazareno en Ibituruna, kerk nazareno en Ibituruna, boerderij en ga zo maar door. En natuurlijk........samen met haar moeder winkelen in Lavras!!!!
Nadat ze wat geacclimatiseerd is en de taalbarriere overwonnen heeft, begint ze zich steeds beter thuis te voelen op Cebem en begint steeds meer contacten met leraressen, kinderen en tieners te maken. je ziet haar genieten. Ook wij kunnen ervan genieten als we haar zo bezig zien.
En wat ik natuurlijk ook nog moet vertellen.......ze heeft onze kennis wat betreft de computer en hedendaagse programmatuur weer helemaal opgefrist. We kunnen nu zelfstandig de blogspot onderhouden. Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren.
Morgen is het alweer de laatste dag en dan gaan we haar met de auto terugbrengen naar São Paulo. Eerst toch nog maar genieten van de laatste dag samen in Nazareno, want we hebben nog een feest met alle kinderen en families van Cebem. Het is zondag nl. moederdag. Hierover zullen we jullie volgende keer meer schrijven.