De gevolgen een windhoos

Gisteren zijn we overvallen door een windhoos die over CEBEM raasde. Het resultaat: 260 dakpannen zijn naar beneden gevallen, 2 ruiten zijn gesneuveld, de dakgoot is naar beneden gevallen en de gebouwen leken wel viskommen met duizenden liters water. Met man en macht zijn we aan het werk gegaan om al het water uit Cebem te krijgen en om zo min mogelijk schade op te lopen. Zie hier enkele resultaten. Gelukkig zijn er geen ongelukken met de kinderen gebeurd.

Gelukkig hebben we vandaag bijna alle schade weer kunnen herstellen. Helaas gaat ons dit wel weer de nodige Reais kosten, die we zo graag voor andere doeleinden hadden willen gebruiken.

Adoptieouder gezocht. Wie wil mij adopteren

Onderstaand briefje ontvingen wij van een tiener op Cebem. Veel kinderen op Cebem hebben voor 30 euro per maand een adoptieouder. Ook deze tiener zou graag een adoptieouder hebben, leest u maar. Iets voor iemand die dit leest?

Mijn naam is Paula. Ik woon met mijn ouders en 3 zusjes. Ik ben 11 jaar en ben jarig op 2 augustus. Ik ben geboren in Sant Antonio do Amapara. Ik woon in de wijk Coab, rua Antonio Zorguato de carvalho 104 in Nazareno. Ik studeer de ochtend op CEBEM. Mijn lerares heet Roseli. ‘s Middags ga ik naar de staatsschool. Daarnaast ga ik regelmatig naar de kerk van Eliaquim. Ik geniet er erg van om naar Cebem en de kerk te gaan. Omdat het me sterk maakt terwijl ik opgroei. Later wil ik graag lerares en zangeres worden. Ook wil ik graag onderdeel zijn van mijn kerk. Ik zou best voorgangster willen zijn.Vaak lig ik in mijn bed te denken hoe mijn leven er dan anders uit zou zien. Ook zou ik graag willen dat God mij een adoptieouder zou geven die ik altijd als een herinnering bij me kan houden.

Meisje in jurkje is Paula

Het bejaardentehuis in Nazareno

Zondagochtend, tijd voor een stukje op de blogspot. Na een paar drukke weken hadden we de afgelopen week eens tijd om een dagje uit te gaan met de ouders van Wouter. We zijn met een stoomtreintje naar Tiradentes geweest, een heel oud stadje hier in de omgeving. Dit is volgens mij het enige stukje trein dat hier loopt, verder zie je in Brazilië bijna geen treinen en dat is ook geen wonder, want er is bijna geen stukje vlak land hier. Het meest wordt hier per bus gereisd. Dan nu even over CEBEM. We zijn van plan om de kooklessen van de tieners af te sluiten met een etentje voor de ouderen en verzorgers van het plaatselijke bejaarden tehuis. We willen dan een feestmiddag voor hun organiseren, de tieners gaan koken, bedienen, iets zingen of dansen, ook willen we dan een cadeautje voor hun kopen. En natuurlijk gaan we ook iets over kerst vertellen en met hun bidden. Het bejaardenhuis hier is wel iets anders dan in Nederland. Dat moet u maar eens aan mijn schoonouders vragen. Het is er armoe troef, ze slapen met zijn drieen op een kleine kamer op oude bedden en hun hele pensioen (140 euro) moeten ze afgeven. Dus voor kleren en persoonlijke dingen blijft er niet veel meer over. Op onze vraag wat een goed cadeautje voor ons zou zijn om te geven kwam dan ook meteen het antwoord: kleding. Nu zijn we al gesponsord zodat we iets van een shirt voor ze kunnen kopen, en ook heb ik de dames van de naaiclub in Nazareno gevraagd of ze bereid zouden zijn om een rok of jurk te naaien en zij hebben ook toegezegd. Nu eens kijken of we nog wat kunnen regelen met de plaatselijke winkeliers zodat we hun een bijzondere middag kunnen bezorgen. Het bejaarden huis is een particulier initiatief, en zij worden met 600 reais per maand geholpen door de burgemeester. Dit is ongeveer 220 euro. Dit is echter heel weinig. Er zijn zo’n 18 bejaarden en 6 personeelsleden, de was wordt nog allemaal met de hand gespoeld. Het is tevens een verzorging/ opvang voor gehandicapten. Er was ook een jonge man die er woonde aan één oog blind en geestelijk ook niet helemaal goed. Dus een goed project om eens wat vaker op bezoek te gaan en eens wat lekkers mee te nemen. We hebben in ieder geval besloten om met de kerk hier eens vaker naar toe tegaan om voor hen te zingen, te bidden en hen te zegenen.

Ouders in Nazareno

Nu eens een verslagje van iemand waarvan u het niet zou verwachten, nl. van de ouders van Wouter en Herma. Onze aankomst in Brazilië, na een lange vliegreis, was een blij weerzien. We hadden elkaar 11 maanden niet (echt) gezien. Wel via de PC, maar dat is toch heel anders dan in levende lijve. Na een overnachting in São Paulo, zijn we per auto op weg gegaan naar Nazareno. Onderweg hebben we onze ogen al uitgekeken. Wat een ander land dan het vlakke Nederland. Na circa 8 uur in de auto gezeten te hebben, kwamen we bij het huis van Wouter en Herma aan. Gelegen op een heuvel meeen prachtig uitzicht op de bergen rondom en op Nazareno. Na eerst wat bijgekomen te zijn van de lange reis, zijn we het dorp eens ingegaan, o.a. naar CEBEM. Wat een kinderen en wat een enthouisiasme als ze je zien. Ze willen allemaal wel een knuffel hebben, maar dat is ondoenlijk. Ook de ontvangst door de leiding was heel hartelijk. Het eten ( Bruine Bonen met Rijst) was heerlijk. De eerste zondag zijn we naar de kerk in Ibituruna geweest, waar Wouter het woord doorgaf ( niet in zijn moedertaal natuurlijk) en de volgende zondag in Nazareno met de plaatselijke voorganger. Ook zijn we inmiddels al een paar keer op huisbezoek geweest. Wat een verschil met ons huis in Nederland, maar wat een hartelijk onthaal. Ook de boerderij hebben we bezocht met de varkens, kippen en kuikens. Ook de verbouw van groente zag er goed uit, maar je handen gaan jeuken om onkruid te gaan wieden. Wat we wel gemist hebben, zijn een paar koeien voor de melk voor de kinderen. Maar wie weet………… Gisteren hebben we het bejaartetehuis/verpleegtehuis nog bezocht. Het is niet te beschrijven wat je daar ziet. We zijn nu op de helft van ons verblijf, dus er zal best nog wat te beleven zijn. Wel hebben we ervaren dat de Heer het werk zegent en dat is het belangrijkste. Daarvoor zijn Wouter en Herma ook naar dit land gegaan. Een andere keer misschien wat meer nieuws, want we zullen zeker nog veel meer gaan zien. Hartelijke groeten en Gods zegen van Annie en Aart Berkhof