Auto's wassen met tieners CEBEM

Het is nu zaterdagmorgen en voor ons een rustige dag. Gisteren was een vrije dag dus toen konden we wat extra klusjes doen. Zo is Wouter met 4 tieners van cebem de auto’s wezen wassen. Dit doen ze één keer per maand en zo verdienen ze elke maand 12 reais ongeveer 5 euro die we voor ze bewaren zodat ze volgend jaar een paar dagen samen met andere gemeente leden op vakantie kunnen als het hier carnaval is. Ze organiseren hier dan elk jaar een paar dagen een programma om te zorgen dat ze niet in verleiding komen om carnaval te vieren maar om bezig zijn met positieve dingen. Nu hadden ze het idée om iedereen die wil elke maand 12 reais te laten sparen om een keer iets verder weg een paar dagen op vakantie te gaan, wat voor de meesten helemaal nieuw is. Maar omdat het niet voor alle gezinnen mogelijk is om dit elke maand te betalen organiseren we klusjes zodat iedereen toch de kans heeft om mee te gaan.

Vanmiddag komt er een tiener bij ons, Mirian. We proberen haar wat dingen te leren, zoals kleren wassen, koken enz. En haar vertrouwen te winnen zodat ze leert om over haar gevoelens te praten. Mirian is nooit door iemand opgevoed, haar vader en moeder zijn alcohollist en meestal is ze alleen met een broertje en een zus van 20 jaar. Ze worden vaak door mensen geholpen en daardoor worden ze ook heel gemak zuchtig, want waarom zou je kleren wassen als iemand je wel weer andere geeft en waarom zou je koken als je wel snoep e.d. van de mensen op straat krijgt. En toch verlangt ze naar een ander leven. Maar het zal heel wat geduld vragen om het een en ander in haar manier van denken te veranderen. Vanmiddag gaan we samen pizza maken. Vanavond gaat ze mee naar een andere kerk hier in Nazareno waar ze een jubileum feest hebben waar we voor uitgenodigd zijn. Het is niet makkelijk om tieners discipline bij te brengen om dat ze dat thuis vaak al niet mee krijgen, en dat merken we ook aan hun school resultaten. De schoolresultaten van sommigen waren niet erg goed. Wouter heeft nu met iedereen een persoonlijk gesprek. Moeten we dan toch de kook en timmerlessen gaan vervangen door meer studie uren? We weten dat ze dit heel erg zullen vinden en we hopen ook dat dit niet nodig zal zijn.

Laat eens horen wat u van de blogspot vindt of laat eens weten waarover u graag meer informatie zou willen ontvangen! We stellen dit erg op prijs!

Kinderen op Cebem tijdens een voetbaltoernooi


Kinderen op Cebem tijdens een voetbaltoernooi


Uitzicht vanuit ons huis 's morgens vroeg

Moederdag in Brazilië

Het is nu vrijdagavond en tijd om even een stukje voor de weblog te schrijven . Nadat we vorige week zaterdag Stephanie naar het vliegveld hebben gebracht waren we s’nachts om 1.30 uur weer terug in Nazareno. Nadat we genoten hadden van een rustige zondag hadden we s’avonds een feestelijke dienst in de kerk. De kerk was ter ere van moederdag feestelijk versierd en er werd veel aandacht aan de moeders gegeven door de zondagschoolkinderen en door de tieners en jeugd. Alle moeders kregen een cadeautje en een bloem gemaakt door de kinderen. Vrijdagavond hadden we al een groot moederdagfeest in de plaatselijke sporthal gehad met alle kinderen en familie van CEBEM. De kinderen hadden stukjes ingestudeerd en een mooie tekening gemaakt en ook voor deze moeders was er een klein cadeautje, (allemaal in Belo Horizont gekocht voor 1 reais per stuk ongeveer 40 eurocent) Na afloop was er voor alle 350 aanwezigen ijs. Het ijs was door ons zelf gemaakt met melk die we krijgen omdat er koeien van een boer op het land van de boerderij grazen. Het was een groot succes……….En toch ook weer niet als je ziet hoeveel kinderen er zijn zonder moeder. Sommige moeders zijn alcoholist , of werken in de koffie en zijn bijna nooit thuis en anderen hebben geen interesse in hun kinderen. Wat is het dan fijn om toch een beetje moeder te kunnen zijn voor deze kinderen en ze in je armen te kunnen sluiten en een knuffel te geven. De afgelopen week is snel voorbijgegaan met wat achterstallig werk dat was blijven liggen. Tevens zijn we een lange dag op pad geweest om inkopen te doen voor CEBEM. We hadden geld van de regering gekregen om tafeltjes en stoelen, fornuizen, koelkasten en een mini bakkerij te kopen voor CEBEM. Hier zijn we erg dankbaar voor! Ik wil afsluiten met een bijzondere gebeurtenis: Een zuster uit de gemeente heeft een baby gekregen in de ambulance onderweg naar het ziekenhuis in Lavras (50 kilometers verder op) Dank zij Gods genade is alles goed gegaan want er was geen verpleegster of dokter bij, alleen de bestuurder van de ambulance. De vader heeft het kindje toegedekt en in het ziekenhuis hebben ze pas de navelstreng doorgeknipt. Zo mogen we weer zien dat God beschermt en elke dag in elke situatie helpt! Het is een heel mooi jongetje geworden. Zijn naam is Matheus!

Stephanie in Brazilië

Na 5 maanden staat ze dan in één keer voor je op het vliegveld van São Paulo. Het is net of deze 5 maanden er niet tussen gezeten hebben. Het is zo gewoon om elkaar weer te zien. En dan begint meteen het bijkletsen. daar hebben we ook alle tijd voor, want we moeten nog 7 uur met de bus reizen naar Nazareno. Bij de bushalte in Nazareno staat Herma al te wachten en ze vliegen elkaar in de armen. Ik ben al aardig bijgepraat, maar dan Herma nog.
Het is zondag, dus Stephanie kan gelijk mee naar de samenkomst. Wel even wennen zingen en praten in het portugees. En natuurlijk is ze benieuwd hoe het met ons portugees staat. Ze heeft het al snel in de gaten, we redden ons prima en we moeten haar steeds vertalen.
Nadat ze eerst uitgerust heeft van de reis ( in de hangmat op de veranda) kan de rondreis beginnen. Kijken op Cebem Nazareno en Ibituruna, kerk nazareno en Ibituruna, boerderij en ga zo maar door. En natuurlijk........samen met haar moeder winkelen in Lavras!!!!
Nadat ze wat geacclimatiseerd is en de taalbarriere overwonnen heeft, begint ze zich steeds beter thuis te voelen op Cebem en begint steeds meer contacten met leraressen, kinderen en tieners te maken. je ziet haar genieten. Ook wij kunnen ervan genieten als we haar zo bezig zien.
En wat ik natuurlijk ook nog moet vertellen.......ze heeft onze kennis wat betreft de computer en hedendaagse programmatuur weer helemaal opgefrist. We kunnen nu zelfstandig de blogspot onderhouden. Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren.
Morgen is het alweer de laatste dag en dan gaan we haar met de auto terugbrengen naar São Paulo. Eerst toch nog maar genieten van de laatste dag samen in Nazareno, want we hebben nog een feest met alle kinderen en families van Cebem. Het is zondag nl. moederdag. Hierover zullen we jullie volgende keer meer schrijven.

Foto's

Voor heel veel leuke foto's kun je kijken op:
http://picasaweb.google.com/whberkhof

de link hiernaar toe is vanaf nu ook te vinden onder het kopje interessant aan de rechterkant van deze website!

Groetjes!!

Op Cebem

Vandaag is het hemelvaartsdag, Cebem is gesloten en dus hebben we een lekker lang weekend, wat natuurlijk geweldig is omdat we Stephanie twee weken op bezoek hebben en we met haar een paar dagen op stap kunnen om in de omgeving wat dingen te doen. De afgelopen week zijn we verhuisd naar ons nieuwe huisje en het is geweldig om weer een eigen plekje te hebben en weer bekende spulletjes om ons heen.
Het is hier zo heerlijk rustig en na een dag werken is het een feest om hier thuis te komen en lekker op de veranda te zitten en te genieten van de omgeving.
Op cebem is altijd genoeg te doen en waar maar nodig ga ik, Herma, vaak helpen. Je kunt me dan ook geregeld op kantoor, in de keuken of in een auto van cebem vinden om wat boodschappen te doen. Ook wordt er soms een beroep op je gedaan om te hulp te schieten bij een kind waar de lerares geen raad meer mee weet. bijvoorbeeld Alexander:

Alexander is een jongetje van een jaar of zes. Hij komt uit een erg arm gezin, zijn vader is overleden en zijn moeder is opnieuw getrouwd met haar eerste man. Deze man is al zestig jaar geweest en bijna blind. De oudste kinderen en de jongste kinderen zijn van hun samen, alleen Alexander is van een andere vader.

Alexander gaat op cebem soms totaal door het lint en begint dan van zich af te slaan en te schoppen en daarbij moeten deuren, kasten en soms ook de lerares het ontgelden. Op een keer had hij de lerares zo tot wanhoop gedreven dat ook zij haar zelfbeheersing verloor en driftig werd. De kinderen kwamen mij roepen en na ze uit elkaar gehaald te hebben dook hij in een hoek en wou er niet meer uit.

Wouter heeft hem naar het kantoor gebracht waar hij na een half uur weer rustig werd.
Na hem even op schoot genomen te hebben en met hem gepraat te hebben was hij zover dat hij zijn verontschuldiging wou aanbieden aan de lerares. Daarna hebben we de lerares aangemoedigd om samen met ons voor hem te bidden. Hij werd helemaal rustig!
Hierna is het weken goed gegaan en als het nu weer gebeurt weten we dat het een geestelijke strijd is en gaan we met hem bidden want de vader van dit jongetje is vaak met oculte zaken bezig en dit botst natuurlijk met de onderwijzeres die christen is.

Dit is slechts één van de bijzondere verhalen die we hier op Cebem meemaken, mede dankzij het gebed dat ons ondersteunt! Blijven jullie bidden?!

Alexander:

Even "uitrusten" op Cebem: