Wij hebben vandaag lekker een rustdag, afgelopen zondag waren we uitgenodigd om bij Josiani en Warlen te komen eten. Wij dachten goed voorbeeld doet volgen en wij zijn lopend gegaan. Het was een lekkere wandeling en ging sneller dan ik gedacht had. Welk voorbeeld zult u misschien denken? Toen de nederlanders hier waren zijn ze komen lopen van het hotel naar ons huis wat bijna 4 kilometer is. Dit lijkt niet zo ver, maar heuvel op en heuvel af, valt het toch wel tegen en met de zon op je lijf loop je echt niet zo hard meer. Over de nederlanders gesproken, het was leuk om hun reactie op dingen te horen die voor ons al weer zo gewoon zijn. Zo hebben ze in Lavras een seconde teller naast de stoplichten en zo weet je precies wanneer hij weer op groen of rood springt. Ook staan er vaak jongeren met een spandoek dat uitgerold wordt als het stoplicht op groen staat en weer opgerold wordt als het op rood springt. Nu heb ik nog een leuke anakdote voor jullie, we hadden bij de groep een professionele musicus mee, namelijk Adrie Klône. Op een avond gingen we naar een concert van een van de bekendste gospelzangeressen in Brazilie namelijk Aline Barros. Het concert vond plaats op een groot terrain bij Lavras. Er stond een heleboel apparatuur en dat wilde Adrie wel eens even bekijken en hij had al gauw kontakt gelegd met de technicus. We zagen hem staan praten met handen en voeten en we zeiden uit de gein tegen elkaar nog even en hij staat op het podium. En ja hoor even later stond hij er ook echt. Wat bleek, de technicus had hem meegenomen en alles laten zien. Ook had hij hem aan de mensen van de muziek voorgesteld, zo ook aan de vader van Aline Barros. Zelf is hij nog wat tentjes binnen gegaan die bij het podium stonden. In een van deze tentjes zag hij een jong meisje zitten (dacht hij). Hij vroeg aan haar zing je ook, waarop zei antwoorde: ik ben Aline Barros. Maar hij had het niet goed vertaan en hij vroeg het nog een keer en toen kreeg hij door dat hij een behoorlijke flater aan het slaan was. We hebben enorm veel plezier gehad hierom. Maar nu even wat anders: we hebben een geweldige tijd gehad. We hebben veel dingen kunnen doen en veel zegen kunnen brengen met de huisbezoeken, het kinderwerk en vrouwenwerk. We hebben een sprekende God en zo mocht Mary regelmatig een woord van God doorgeven. Voor veel mensen een bemoedigend woord, maar er waren ook momenten dat God haar een waarschuwend of vermanend woord gaf voor mensen. Geweldig om te zien hoe mensen hierdoor opgebouwd warden in hun geloof. We waren een team, de een doet praktisch werk en de ander ……………………. Maar wat we weer ontdekt hebben is dat je niet zonder elkaar kunt en dat je elkaar nodig hebt en elkaar aanvuld.We zijn allemaal dieners met verschillende talenten die God wil gebruiken.
