Terugblik 2008

Vandaag is het al weer 29 December en de hoogste tijd om een stukje voor de blogspot te schrijven. Wat kan een jaar toch snel voorbij gaan, als we even terug kijken op het afgelopen jaar dan hebben we ontzettend veel reden om God te danken, maar was het dan makkelijk? Absoluut niet. Maar we hebben besloten om niet op de strijd te kijken maar ons te richten op die dingen die blijvende waarde hebben. Strijd zal er namelijk altijd zijn, maar het is onze keuze om te zien op de zegeningen. Zo mochten we elke dag in gezondheid opstaan, we kregen elke dag kracht om te doen wat we moesten doen. Er zijn geen ernstige dingen met de kinderen op CEBEM gebeurt, wat een grote reden tot dankbaarheid is. Er is dit jaar 1 jongetje van de trap gevallen, hij had een scheurtje in zijn oor en een hersenschudding , maar hij was al snel weer helemaal genezen. Ik zou zo nog tijden door kunnen gaan ook wat ons zelf betreft, maar wat wij erg belangrijk vinden,zijn de tijden met de kinderen waarin we ze mogen vertellen over de Here Jezus, we hebben dit gedaan met hele leuke bijbelstudie boekjes aangepast aan de leeftijd. Ook het komende jaar gaan we weer boekjes bestellen. En dan niet te vergeten de tieners. Wat een belangrijk werk waar we zeker mee door willen gaan! Ook in de kerk mochten we Gods zegen zien. In Nazareno zijn er 6 mensen gedoopt en een volgende groep is zich al weer aan het voorbereiden. In Ibituruna zijn zelfs 8 mensen gedoopt en ook daar zijn al weer nieuwe gegadigen om gedoopt te worden. ( de voorganger denkt aan 20) Kortom: zonder strijd geen overwinning. Onze voorganger heeft ons het afgelopen jaar zowat elke zondag laten zeggen “Met God zijn we meer dan overwinnaar”’ En dat blijven we belijden. Het is de waarheid! Gisteren hadden we een speciale dienst, waarin ook de burgemeester, zijn vrouw en zoon en de vice- burgemeester aanwezig waren. We hebben samen voor hun gebeden en ook de stad Nazareno voor Gods aangezicht gebracht. We hebben samen de vrede voor Nazareno geproclameert. We zijn al lekker gewend aan het leven hier en we genieten enorm als we na een dag hard werken op onze veranda zitten en genieten van de rust en het prachtige uitzicht. Wat ons betreft natuurlijk was er het gemis van onze kinderen en klein kinderen, maar wat geweldig dat er al twee van de drie geweest zijn en dat de derde ons in april hoopt te bezoeken. Ook zij hebben zo hun strijdpunten gehad, maar ook zij zijn blijven vasthouden aan Gods beloften en we hebben ervaren dat God hun ook zegent. Wat ook een grote bemoediging voor ons is geweest is dat we het afgelopen jaar meer dan honderd kaarten van jullie hebben gekregen en daarnaast nog de e-mails ,e-kaarten en skype gesprekken. Dank jullie heel erg hartelijk hier voor. Het heeft ons zeer bemoedigd. We hopen dat we jullie via de blogspot op de hoogte kunnen houden. Want het ontbreekt ons soms aan tijd om iedereen persoonlijk te beantwoorden. Iemand zei eens: jullie zijn schijnbaar van plan om lang te blijven want jullie bouwen een mooi huis. Ja we zijn van plan te blijven zolang God ons hier gebruiken kan, voor ons zelf mag dat de rest van ons leven zijn, maar als God anders van ons vraagt dan zullen we ook gehoorzaam zijn.
Tot slot willen we langs deze weg iedereen een heel gezond en gezegend 2009 toewensen.

Van feest naar feest

Afglopen dagen hebben voor ons in het teken gestaan van kerstfeest vieren.
Het begon dinsdag met een grote kerstviering met alle kinderen van Cebem en hun ouders. We waren met 180 kinderen en ik schat zo'n 300 ouders. De voorbereiding was enorm vermoeiend. Herma heeft met de leraressen voor 500 personen taarten gebakken en kon geen taart meer zien. Pr. Lourival en ik hebben de zaal klaargemaakt. Maar het was niet voor niets. We hebben een fijne avond gehad en de kinderen hebben een prachtige kerstcantate gezongen. Ook heb ik een woord door mogen geven: zonder kerst geen pasen. Velen gaven aan, het kerstgeschenk, de Here Jezus, in hun leven te willen laten komen. Fantastisch!
De volgende dag zijn wij begonnen met alle voorbereidingen voor de lunch van donderdag met alle bejaarden. Een hele klus. Daarna zijn we naar Ibituruna gegaan om daar het kerstfeest bij te wonen. Ook hier waren naast de kinderen ongeveer 150 ouders aanwezig. De kinderen deden ook hier een prachtige kerstcantate en daarna hebben ze allemaal hun cadeautje in ontvangst genomen.
Vandaag, nu ik u schrijf, hebben we de lunch met alle mensen uit het bejaardentehuis gehad. De tieners hebben samen met Leni en Herma gekookt. Ik kan u zeggen: ze hebben genoten. Aan het eind hebben ze allemaal een cadeautje gehad: nieuwe kleren! De tieners hebben voor ze gedanst en gezongen en aan het eind hebben we hen samen mogen zegenen.
Nu zijn we dan thuis. Moe maar voldaan. Even rust en dan zondag weer spreken in Ibituruna.
We houden u op de hoogte van ons wel en wee.

Formatura 2008

Enkele maanden geleden kwam onze lerares Viviany met een vraag. Zij heeft al jaren een droom om voor de kinderen van CEBEM die voor het eerst naar de grote school gaan een formatura te organiseren. In Nederland kennen wij dit niet, maar hier in Brazilië gaat dit heel erg officieel.

Zij zou dit dan graag in de kerk doen en er moesten voor alle kinderen becka's gemaakt worden.

Op de bijgaande foto's kunt u zien hoe zo'n becka eruit ziet. Herma is op pad gegaan en uiteindelijk hebben we als CEBEM allemaal becka's laten maken. Nu ik u schrijf is het 22.00 uur.

We zijn net terug van het feest. En ja het was een feest. De kerk zag er geweldig mooi uit en er waren 15 kinderen met hun familie om dit feest te vieren. En aan het eind mocht de taart natuurlijk niet ontbreken met een heerlijke frisdrank. Herma is er samen met de andere medewerkers erg druk mee geweest. Ze ligt nu moe maar zeer voldaan op bed. Ik denk dat de foto's wel voor zich zullen spreken. We willen zo ook gaan slapen, want morgen hebben we het grote kerstfeest van Cebem. Daar verwachten we meer dan 400 personen, maar daar zal ik u morgen weer over schrijven. Wij kunnen tot slot wel zeggen dat we erg blij zijn dat we met de hulp van onze God de droom van Viviany hebben kunnen realiseren.

Drukke december maand

Vandaag is het alweer december. De komende twee weken wordt het erg druk. Op 15 december begint de grote vakantie, Maar voordat we aan vakantie kunnen denken hebben we nog bijna elke dag een activiteit. Om jullie even mee te nemen: 15 december 's avonds hebben we de formatura van de 5 jarigen. Dit is iets officieels hier. Het is de afsluiting van de kleuterperiode en ze moeten officieel beloven dat ze hun best zullen doen op de grote school. We hebben als Cebem zelf official kleren laten maken die horen bij dit feest. De avond erna hebben we het grote kerstfeest van CEBEM. De kinderen krijgen dit jaar allemaal een boek en er is taart met een drankje voor iedereen. Zo leer je wel taarten maken. De kinderen studeren een leuk kerstverhaal in met zang, dans en theater. Het is het kerstverhaal maar het speelt zich af in Brazilië. Dan de volgende avond is het grote kerstfeest van CEBEM Ibituruna. Daar hoeven we gelukkig zelf niets voor te doen, maar we zijn er natuurlijk wel bij. Op 17 dec. gaan we voorbereidingen doen met de tieners, want op 18 dec. hebben we dan een etentje met de bejaarden uit het bejaardenhuis hier. De tieners gaan koken en bedienen en ze gaan ook zingen en iets leuks voor hen doen. We hebben van iemand 500 reais gekregen voor een cadeautje voor hen. Op de vraag wat ze graag cadeau zouden willen was het antwoord kleding. Er wonen 19 personen en de meesten moeten echt worden verpleegd. Nu we hebben stof voor de dames gekocht en daar worden jurken van gemaakt en voor de heren een blouse of shirt en een joggingbroek. We gaan er een fijn feest voor hun van maken en ze een beetje van alle zegeningen van CEBEM laten meegenieten. Dan op 19 december de verjaardag van Leni en op 20 december de formatura van Josiani die dan oficieel haar studie afsluit van pedagogiek. Deze studie heeft zij kunnen doen dankzij Nederland, dat het grootste deel van de rekening betaald heeft. Het was een studie van 4 jaar, waarbij zij elke dag werkte tot 16.00 uur ‘s middags en dan om 17.30 uur met de bus naar Lavras ging voor haar studie, ze was dan 's nachts om 24.00 uur weer thuis om de volgende ochtend om 7.30 uur weer op CEBEM te zijn. We zijn erg blij voor haar dat zij nu klaar is met haar studie en we zijn blij voor CEBEM waar ze voorlopig nog blijft werken. De 21 dec. hebben we dan onze trouwdag en moet Wouter 's avonds in Ibituruna spreken. Dan nog wat activiteiten van de kerk en dan hopelijk een paar weken wat minder druk. We zijn erg moe, vooral ik (Herma). Het afgelopen jaar was erg intensief met veel nieuwe dingen en een nieuwe taal, maar ik had niet kunnen denken hoeveel voldoening het ook geeft en we beginnen steeds beter ons te redden met de taal, het is heerlijk om een paar weekjes het iets rustiger te hebben, lekker tijd om een beetje bij ons huis bezig te zijn. Hier onder ziet u het bejaardentehuis:

De gevolgen een windhoos

Gisteren zijn we overvallen door een windhoos die over CEBEM raasde. Het resultaat: 260 dakpannen zijn naar beneden gevallen, 2 ruiten zijn gesneuveld, de dakgoot is naar beneden gevallen en de gebouwen leken wel viskommen met duizenden liters water. Met man en macht zijn we aan het werk gegaan om al het water uit Cebem te krijgen en om zo min mogelijk schade op te lopen. Zie hier enkele resultaten. Gelukkig zijn er geen ongelukken met de kinderen gebeurd.

Gelukkig hebben we vandaag bijna alle schade weer kunnen herstellen. Helaas gaat ons dit wel weer de nodige Reais kosten, die we zo graag voor andere doeleinden hadden willen gebruiken.

Adoptieouder gezocht. Wie wil mij adopteren

Onderstaand briefje ontvingen wij van een tiener op Cebem. Veel kinderen op Cebem hebben voor 30 euro per maand een adoptieouder. Ook deze tiener zou graag een adoptieouder hebben, leest u maar. Iets voor iemand die dit leest?

Mijn naam is Paula. Ik woon met mijn ouders en 3 zusjes. Ik ben 11 jaar en ben jarig op 2 augustus. Ik ben geboren in Sant Antonio do Amapara. Ik woon in de wijk Coab, rua Antonio Zorguato de carvalho 104 in Nazareno. Ik studeer de ochtend op CEBEM. Mijn lerares heet Roseli. ‘s Middags ga ik naar de staatsschool. Daarnaast ga ik regelmatig naar de kerk van Eliaquim. Ik geniet er erg van om naar Cebem en de kerk te gaan. Omdat het me sterk maakt terwijl ik opgroei. Later wil ik graag lerares en zangeres worden. Ook wil ik graag onderdeel zijn van mijn kerk. Ik zou best voorgangster willen zijn.Vaak lig ik in mijn bed te denken hoe mijn leven er dan anders uit zou zien. Ook zou ik graag willen dat God mij een adoptieouder zou geven die ik altijd als een herinnering bij me kan houden.

Meisje in jurkje is Paula

Het bejaardentehuis in Nazareno

Zondagochtend, tijd voor een stukje op de blogspot. Na een paar drukke weken hadden we de afgelopen week eens tijd om een dagje uit te gaan met de ouders van Wouter. We zijn met een stoomtreintje naar Tiradentes geweest, een heel oud stadje hier in de omgeving. Dit is volgens mij het enige stukje trein dat hier loopt, verder zie je in Brazilië bijna geen treinen en dat is ook geen wonder, want er is bijna geen stukje vlak land hier. Het meest wordt hier per bus gereisd. Dan nu even over CEBEM. We zijn van plan om de kooklessen van de tieners af te sluiten met een etentje voor de ouderen en verzorgers van het plaatselijke bejaarden tehuis. We willen dan een feestmiddag voor hun organiseren, de tieners gaan koken, bedienen, iets zingen of dansen, ook willen we dan een cadeautje voor hun kopen. En natuurlijk gaan we ook iets over kerst vertellen en met hun bidden. Het bejaardenhuis hier is wel iets anders dan in Nederland. Dat moet u maar eens aan mijn schoonouders vragen. Het is er armoe troef, ze slapen met zijn drieen op een kleine kamer op oude bedden en hun hele pensioen (140 euro) moeten ze afgeven. Dus voor kleren en persoonlijke dingen blijft er niet veel meer over. Op onze vraag wat een goed cadeautje voor ons zou zijn om te geven kwam dan ook meteen het antwoord: kleding. Nu zijn we al gesponsord zodat we iets van een shirt voor ze kunnen kopen, en ook heb ik de dames van de naaiclub in Nazareno gevraagd of ze bereid zouden zijn om een rok of jurk te naaien en zij hebben ook toegezegd. Nu eens kijken of we nog wat kunnen regelen met de plaatselijke winkeliers zodat we hun een bijzondere middag kunnen bezorgen. Het bejaarden huis is een particulier initiatief, en zij worden met 600 reais per maand geholpen door de burgemeester. Dit is ongeveer 220 euro. Dit is echter heel weinig. Er zijn zo’n 18 bejaarden en 6 personeelsleden, de was wordt nog allemaal met de hand gespoeld. Het is tevens een verzorging/ opvang voor gehandicapten. Er was ook een jonge man die er woonde aan één oog blind en geestelijk ook niet helemaal goed. Dus een goed project om eens wat vaker op bezoek te gaan en eens wat lekkers mee te nemen. We hebben in ieder geval besloten om met de kerk hier eens vaker naar toe tegaan om voor hen te zingen, te bidden en hen te zegenen.

Ouders in Nazareno

Nu eens een verslagje van iemand waarvan u het niet zou verwachten, nl. van de ouders van Wouter en Herma. Onze aankomst in Brazilië, na een lange vliegreis, was een blij weerzien. We hadden elkaar 11 maanden niet (echt) gezien. Wel via de PC, maar dat is toch heel anders dan in levende lijve. Na een overnachting in São Paulo, zijn we per auto op weg gegaan naar Nazareno. Onderweg hebben we onze ogen al uitgekeken. Wat een ander land dan het vlakke Nederland. Na circa 8 uur in de auto gezeten te hebben, kwamen we bij het huis van Wouter en Herma aan. Gelegen op een heuvel meeen prachtig uitzicht op de bergen rondom en op Nazareno. Na eerst wat bijgekomen te zijn van de lange reis, zijn we het dorp eens ingegaan, o.a. naar CEBEM. Wat een kinderen en wat een enthouisiasme als ze je zien. Ze willen allemaal wel een knuffel hebben, maar dat is ondoenlijk. Ook de ontvangst door de leiding was heel hartelijk. Het eten ( Bruine Bonen met Rijst) was heerlijk. De eerste zondag zijn we naar de kerk in Ibituruna geweest, waar Wouter het woord doorgaf ( niet in zijn moedertaal natuurlijk) en de volgende zondag in Nazareno met de plaatselijke voorganger. Ook zijn we inmiddels al een paar keer op huisbezoek geweest. Wat een verschil met ons huis in Nederland, maar wat een hartelijk onthaal. Ook de boerderij hebben we bezocht met de varkens, kippen en kuikens. Ook de verbouw van groente zag er goed uit, maar je handen gaan jeuken om onkruid te gaan wieden. Wat we wel gemist hebben, zijn een paar koeien voor de melk voor de kinderen. Maar wie weet………… Gisteren hebben we het bejaartetehuis/verpleegtehuis nog bezocht. Het is niet te beschrijven wat je daar ziet. We zijn nu op de helft van ons verblijf, dus er zal best nog wat te beleven zijn. Wel hebben we ervaren dat de Heer het werk zegent en dat is het belangrijkste. Daarvoor zijn Wouter en Herma ook naar dit land gegaan. Een andere keer misschien wat meer nieuws, want we zullen zeker nog veel meer gaan zien. Hartelijke groeten en Gods zegen van Annie en Aart Berkhof

Ontstoken ogen

Het is nu al weer donderdag ennodig tijd om weer een stukje op de blogspot te schrijven. Het afgelopen weekend zijn we op en neer naar Sao Paulo geweest om de ouders van Wouter op te halen. Ze genieten hier heel erg en vinden het plekje waar we wonen heel bijzonder en ze vinden het leuk om wat dingen voor ons te kunnen doen. Ze zijn erg onder de indruk van het werk hier en we hebben nog niet eens huisbezoeken gedaan. We zijn twee dagen weg geweest en als je dan terug komt is er al weer van alles gebeurt. Er zijn op het moment veel zieke kinderen en leraressen. Er zijn erg veel kinderen die een ontstoken oog hebben en sommigen hebben het heel erg. We hebben al veel medicijnen gekocht omdat de ouders dat vaak niet kopen en ook niet weten hoe ze higienisch moeten handelen. Dus we hebben heel veel kinderen geleerd hoe ze hun ogen moeten schoonmaken en daarna druppelen. Wij laten ze wel op CEBEM komen maar de gewone school mogen ze niet bezoeken vanwege het besmettings gevaar. Maandag ochtend de naailes gedaan en vanmorgen en morgenochtend geholpen met de kooklessen, Leni is op het moment niet zo lekker en zit niet zo lekker in haar vel. Maar samen lukt het wel. Ook is Wouter druk met het opvanghuis voor 24 uur en heeft hij allerlei informatie hierover gekregen. De burgemeester wil echt dat wij met 24 uurs opvang beginnen. Bidt u met ons mee zodat we ook hierin de wil van de Heer mogen gaan ervaren! Het is zo nodig hier in Nazareno.

Dia de crianças

Eindelijk tijd om een stukje te schrijven over de dagjes uit met de kinderen. In totaal zijn we 8 dagen achter elkaar uit geweest met de kinderen. Daarna waren we echt bekaf. Moe, maar zeer voldaan. Met de tieners zijn we naar een pousada in Ibituruna geweest. We hebben een heerlijke tijd met hen gehad. Rustig de tijd om met hen van gedachten te wisselen over het thema EEN TIENER GENAAMD JEZUS. Op zondagmorgen hebben we het kamp samen met de kerk afgesloten met een doopdienst. 3 tieners van CEBEM en 3 broeders en zusters van de kerk hebben zich laten dopen. Fantastisch! Na de doopdienst deed pastor Lourival een oproep voor wie zich een volgende keer wilde laten dopen. Er kwamen vele tieners en volwassenen naar voren. Geweldig.
Ook hebben we op dezelfde pousada een kamp gehad met kinderen van 7 en 8 jaar. Lekker zwemmen was voor hen wel het hoogtepunt. Ons thema was: JIJ BENT SPECIAAL. Ook hebben we met hen over sexualiteit gesproken en een mooie DVD hierover laten zien. Het is nl. Onvoorstelbaar hoeveel sexuele problemen we al tegen komen op zeer jonge leeftijd.
Met de kinderen van 9 en 10 jaar zijn we naar de dierentuin in Belo Horizonte geweest. ‘smorgens om 04.30 uur was de bus al op CEBEM. We hebben genoten van alle dieren. Het was deze dat erg warm, zeker 35 graden, dus de ijsjes gingen er goed in. En de de afsluiting: met zijn allen naar McDonalds. Wat een belevenis.
Ook met de kinderen uit Ibituruna zijn we een dagje wezen zwemmen. Wat hebben ze genoten. En dan niet te vergeten de barbecue, tart, snoepjes, ijsjes……..het feest kon niet op.
We zijn erg dankbaar dat we zo alle kinderen een fantastische dag hebben kunnen geven. We willen degene in Nederland die dit mogelijk hebben gemaakt ook langs deze weg heel erg bedanken.

Dia de crianças

Het feest is begonnen. Vandaag zijn we met 89 kinderen en 12 begeleiders een dagje uit geweest. Het weer was niet zo best. Een koude wind. En we hadden nog wel gepland om met ze te gaan zwemmen. Dat is er echter niet van gekomen. Toch hebben de kinderen genoten. Na eerst gezamenlijk brood te hebben gegeten, zijn we eerst begonnen met samen te zingen, theater en een verhaal. Daarna was het tijd om te spelen en lekker te eten. Een lekkere warme maaltijd, maar natuurlijk ook allemaal ijs en snoep! Om 14.30 uur waren we weer moe en voldaan terug op Cebem. Nu zijn we ons aan het voorbereiden voor het kamp wat morgen gaat beginnen. We gaan dan met de tieners naar een pousada in Ibituruna. Daar zullen we maandag meer over schrijven. Als u meer foto’s wilt zien van ons dagje uit, kijk dan op picassaweb bij dia de crianças.

Vervolg vorige week

Vorige week schreven wij u over Heverly en Adrialdo en de laatste kans die ze gekregen hebben om in Nazareno te kunnen blijven. Nu ze zijn keurig naar school gegaan , maar Adrialdo was nog niet op cebem geweest. Hij had al wel beloofd om te komen. Deze week was de burgemeester op Cebem en hij had een vraag aan Wouter. Er is in de regio besloten dat er een dag en nacht opvang moet komen voor kinderen zoals Heverly en Adrialdo. Hij vroeg of Wouter met Cebem geen mogelijkheid zag om zo’n huis te beginnen. Nu dat was nog eens antwoord op ons gebed. Verschillende van ons hebben dat verlangen al jaren, maar volgens de wet hier was het nooit mogelijk. Nu schijnt die wet veranderd te zijn en de mogelijkheid is er om in de vorm van een gezinsvervangend tehuis zoiets te gaan beginnen. Dit overigens ook met behulp van Brazilië. Nu verder over Heverly. Gisteren is er bij hen thuis controle geweest vanuit São João del Rei, daar troffen ze de vader dronken aan en ze hebben toen besloten om de kinderen per direct mee te nemen. Vandaag hoorden we dit op Cebem en we waren er erg verdrietig door. Vooral Josiani die erg veel voor dit meisje gedaan heeft was erg verdrietig. De burgemeester en het hoofd v.d. sociale dienst zijn met de instanties gaan bellen en net hebben we telefoon gekregen of Wouter niet wil kijken of er geen andere familie is die de kinderen wil opvangen of dat hij een andere oplossing weet, dan mogen ze misschien nog terug naar hier. Bid u a.u.b. mee voor een oplossing, we hebben namelijk gehoord dat het in dit kindertehuis niet al te best is en ze nu al erg lijden. De afgelopen week weer een avond met de ouders van de kleine kinderen van cebem gehad wat weer een geweldig succes was. Ook hadden we afgelopen zaterdag een bruiloft, s’middags een etentje en sávonds de dienst. Zondag hebben we de tieners voor een barbeque bij ons thuis gehad, was erg gezellig en wat hebben ze een behoefte aan zulke dingen. En zo vliegen de weken voorbij.

Heverly en Adrialdo

Vandaag wil ik eens iets vertellen over een kind van cebem: Heverly. Iedereen in Nazareno kent haar als Tjuka. Ze is een meisje van elf jaar en ziet er uit als een meisje van 7. Ook verstandelijk is ze ver achter. Ze heeft een grotere broer, Adrialdo en een klein broertje. Haar moeder is weg gegaan met het jongste kindje. Haar vader, bij wie ze nu woont samen met haar broer Adrialdo, is verslaafd aan de alcohol. In dit huis verblijft meestal ook de moeder van een ander kind van Cebem, ook veslaafd aan de alcohol. De meeste dagen zijn deze mensen ook niet aanspreekbaar en al helemaal niet in staat om voor kinderen te zorgen. Op Cebem proberen we hen zo goed mogelijk op te vangen en te verzorgen. Adrialdo wil echter niet meer naar Cebem en zwerft veel op straat. Een tijdje geleden kwam ook Heverly niet meer op Cebem, en ook ging ze niet meer naar de gewone school. We hebben haar er verschillende keren op aangesproken en uiteindelijk is ze wel weer gekomen. Vorige week moest ze echter met haar vader en Adrialdo bij justitie komen. Ze wilden de kinderen in een kinderhuis plaatsen. Hier is ze erg van geschrokken. Uiteindelijk hebben ze nog één kans gekregen, als ze beloofden naar school en Cebem te gaan. Ook Adrialdo heeft gevraagd of hij weer terug mag komen. Maandag hebben we een gesprek met hem. Hij is ondertussen 14 jaar en zal weer met de tieners mee gaan draaien. We bidden dat ze het volhouden om te blijven gaan. Wij zullen er alles aan doen om ze daar bij te helpen. Josiani heeft de schoolboeken gekaft en opgeknapt en ik heb van een oude spijkerbroek een leuke schooltas genaait. Nu is het afwachten hoe het verder zal gaan. In de kinderhuizen hier kun je ook beter maar niet zijn. Wat is het toch jammer dat we zelf nog geen dag en nacht opvang hebben.. Een verlangen van ons. We wachten af wanneer God ook hiervoor de deuren gaat openen. Bidt u in elk geval voor deze 2 jongelui!

Meisje rechts is Heverly

Vakantie?

Vandaag is het alweer 17 September, wat gaat de tijd toch snel. De afgelopen week was het vakantie op cebem. Dit gaf ons de gelegenheid om eens wat inkopen te doen voor ons huis. Er moesten nogal wat dingen gekocht worden voor het elektrisch en de badkamer. Zaterdag komt de timmerman de ramen en deuren plaatsen van de slaapkamer en de badkamer. De rest komt later. We hebben al een mooie plavuis gezien voor de woonkamer. Ook hebben we al het hang en sluitwerk gekocht, dat was een aardig gat in onze financieën, maar voor de veiligheid moet je wat over hebben. Als dit allemaal klaar is kunnen we onze slaapkamer inrichten, wat erg handig is want in Oktober komt Rene, voorzitter bestuur Eljakim Nederland en twee weken later onze ouders (schoonouders). Dan hebben we ons gastenhuisje vrij voor de visite. Bouwen gebeurt hier meestal in etappes, als er weer geld is wordt er weer wat bijgebouwd of tegels gekocht enz. Je ziet hier dan ook veel onafgemaakte huizen. En vaak is het ook zo dat ze nog liever een TV kopen dan dat ze hun huis afbouwen. Genoeg over bouwen! Nu nog even kort over Cebem. Op Cebem zijn we deze week druk met alle voorbereidingen voor de komende maand. In oktober gaan we met alle kinderen van Cebem één of meerdere dagen op stap. Dit vergt enorm veel voorbereiding, maar het is erg leuk om te doen. Met de kinderen van 7-8 jaar gaan we twee daagjes naar een pousada (soort kampeerboerderij) ook met de tieners gaan we drie dagen op kamp. Met de 9-10 jarigen naar de dierentuin in Belo-Horizonte en met de kleinsten met de bus naar een mooie plek waar ze kunnen zemmen en spelen. Er moet van alles geregeld worden. Van eten tot vervoer, gratis toegang tot de dierentuin, gratis gebruik van de schoolbussen. De ouders moeten toestemming geven voor het kamp. Ook gaan we beginnen met de voorbereidingen voor de kerst, zoals het maken van kerstkaarten voor de adoptie ouders in Nederland. Gelukkig hebben we er met elkaar veel plezier in. Ondertussen moet Wouter nog al wat bijbelstudies voorbereiden en regelmatig preken, het huis schilderen enz. U begrijpt we vervelen ons niet. Maar we zijn dankbaar omdat we ervaren dat we kracht krijgen om datgene te doen dat we moeten doen. En we kunnen alleen maar zeggen: God is goed!

heilige feest in Nazareno

Dit keer zijn we wat later met de blogspot. Waarom? We hebben drukke dagen achter de rug. Eerst hadden we vrijdag 5 september een defile met Cebem vanwege een natinale dag in Brazilië. Daarna was er op 8 september de dag van de heilige Nazaré in Nazareno. Bussenvol mensen komen die dag naar Nazareno voor een processie en om het graf van de heilige Nazaré te bezoeken. Mensen gaan daar naar toe om naalden in het graf te steken en proberen dan het vocht op te vangen. Zij geloven dat dit vocht hen kan genezen. Wij staan hier zelf anders in en geloven dat God degene is die mensen kan genezen. Deze dag ervaren we dan ook dat er vele demonen in Nazareno zijn. Het lijkt dan wel dat de hemel gesloten is. Daarom hebben we besloten om deze dagen voor de gemeenteleden (35 personen) een kamp te organiseren buiten Nazareno. En ik kan niet anders zeggen, we hebben een fijne tijd met elkaar gehad. We hebben met elkaar na kunnen denken over het onderwerp vernieuwing en herstel van ons denken. We hebben God groot kunnen maken en de tieners, jeugd en volwassenen zijn niet in de verleiding gekomen om toch maar een kijkje te gaan nemen op dit feest. Satan is erop uit om generaties te vernietigen, te stelen en te doden. Maar we hoeven dit niet te accepteren. Met Jezus zijn we meer dan overwinnaars. En natuurlijk hebben we ook lekker kunnen zwemmen met de tieners, dit vonden ze geweldig. Vandaag hebben we alles weer opgeruimd en is iedereen weer thuis. En voor ons betekend dit......lekker even niets doen, uitrusten,want we hebben deze week geen Cebem. En.... zondag mogen we weer spreken in Ibituruna. We hebben dus mooi de tijd om de preek voor te bereiden.

Voor alle foto's verwijzen we naar picassaweb!

Eerste huissamenkomst in Itutinga

Dit keer even heel wat anders. Vrijdagavond 29 augustus. Ons volkswagenbusje gevuld met 10 volwassenen, 1 kind, 8 klapstoeltjes en geluidsinstallatie gaat richting Itutinga, ongeveer 15 kilometer vanaf Nazareno. Voller kan dus bijna niet! Op verzoek van donna Teresa gaan we een samenkomst houden in haar kleine huisje. Vroeger woonde zij in Nazareno en was zij een van de eerste christenen in de gemeente van Gerrit en Leni Flach. Op dit moment woont zij in Itutinga en mist zij een gemeente waar zij zich thuis voelt. Zij wil erg graag dat er in deze plaats ook een gemeente komt. We hebben nu besloten om elke maand te beginnen met een samenkomst. Het huisje waar zij woont is erg oud en klein, maar ze wil het toch openstellen voor anderen. Gelukkig was het een heerlijk lekkere warme avond en konden we buiten voor het huisje de dienst houden. Er waren 4 mensen uit Itutinga en wij waren met 10 personen. Na het woord gebracht te hebben heeft Pr. Lourival voor elk van hen gebeden. Het was een goede tijd samen en ze waren erg bemoedigd door onze komst. Over 4 weken gaan we er weer naar toe en we bidden dat God dan meer mensen met een geopend hart gaat brengen. Toen we terug naar huis reden zeiden we tegen elkaar: dit was nu echt een zendingsavond waarvan je vroeger ook in de boekjes las en waarover je hoorde op de zondagschool. En dat nu in 2008!

Tieners zorgen voor komotie

Vandaag een heerlijke rustdag. Wat voorbereidingen gedaan voor de komende week en tijd om iets te schrijven op de blogspot. Eerst maar even terugkomen op vorige week. De man waar over we schreven is daadwerkelijk naar de samenkomst in Ibituruna gekomen. Hij durfde echter niet in de zaal te zitten en heeft de hele dienst meegeluistert in de zaal er achter. Aan het eind echter kreeg hij toch de vrijmoedigheid om binnen te komen en hebben we met hem gebeden. Marcio de voorganger daar heeft beloofd hem op te gaan zoeken. Geweldig! Afgelopen week weer iets merkwaardigs meegemaakt. Op 7 September is er in Brazilië een grote feestdag, de vrijheid die bevochten is, wordt dan herdacht. In heel Brazilië, en dus ook in Nazareno is er een dan een soort defilé waarbij alle leerlingen van alle scholen in hun uniformen meelopen. Elke week gaan ze dan oefenen. Van ‘smorgens 7 uur tot ongeveer 10.00 uur. Ook wij als CEBEM zijn gevraagd of we toch a.u.b. weer mee willen lopen. Na twee jaar er niet aan meegedaan te hebben gaan we nu weer meelopen met de grotere kinderen. Maar wat is nu het merkwaardige: na de oefening hoeft niemand meer die dag naar school en iedereen mag weer eens thuiblijven. En we hebben al zoveel heilige dagen hier in Nazareno. Op 8 September is hier in de stad vervolgens weer een groot heiligen feest waarbij veel occulte dingen gebeuren.We gaan deze dagen met de gemeente naar een plek buiten de stad om zo iedereen een beetje weg te houden uit deze omgeving. Een andere keer zullen we hier meer over schrijven. Deze week was het op cebem aardig rustig, alleen twee tieners zorgden voor komotie. De één had 10 reais gestolen van een ander meisje. Deze had het vervolgens ook weer gestolen van de mensen waarbij ze in huis mag wonen. De moeder van het ene meisje vroeg vervolgens of wij het wilden helpen oplossen. We zijn met beide het gesprek aangegaan en kwamen er vervolgens achter dat de één ook nog boodschappen had gedaan op de rekening van de familie waar ze in huis woonde. Kortom: reden genoeg om eens serieus te praten en hen te laten zien vanuit de Bijbel wat God nu over deze dingen denkt! De oplossing: in het licht brengen en om vergeving vragen. Aan God, maar ook aan de personen die het aangaat. Nu één van de twee toonde werkelijk berouw, maar de andere was erg moeilijk te bereiken. We blijven echter voor deze tieners bidden want ze hebben zo onze liefde en aandacht nodig! Bidt u met ons mee?

Herma op huisbezoek in Ibituruna met Fran en Lu

Fran had Ana ook meegenomen op huisbezoek

Een drukke, maar goede week.

Momenteel heerst er waterpokken in Nazareno. Zowel in de kerk als op Cebem hebben we er last van. Het zoontje van Heitor, Artur, is er zo slecht aan toe dat hij zelfs opgenomen is in het ziekenhuis van Lavras. Hij ligt in quarantaine en de doktoren zijn bang dat het naar zijn bloed overslaat. Maar gebed mag veel. Gisteren echt voor hem gebeden en vandaag gehoord dat het al veel beter met hem gaat. De tieners blijven ons telkens weer verrassen met hun wisselende stemmingen. Gelukkig kennen we ze nu al beter en kennen ze ons ook al beter. Als het echt te erg wordt komen ze al snel naar ons toe. Zo mogen we een beetje een vader en moeder voor ze zijn. Momenteel is er één verliefd. De moeder weet er slecht mee om te gaan en kwam vragen of wij met haar dochter wilde praten. Dat hebben we graag gedaan. Onze ervaringen kwam nu goed van pas!
Ook kwam er van de week een man huilend op Cebem en wilde praten. Zijn vrouw had hem het huis uitgezet omdat hij dronken was geweest en hij had nu geprobeert om zelfmoord te plegen. Het touw was echter losgeschoten. Dus nu wilde hij een revolver gaan kopen. We hebben hem op de Here Jezus mogen wijzen en hij heeft zijn hart aan de Heer gegeven. Morgen hopen we hem in de samenkomst te ontmoeten.
Tot slot nog even dit. Afgelopen zaterdag zijn we met een bus vol tieners en broeders en zusters naar São João del Rei geweest. Een bekende gospelzangeres, Nivéa Soares, was er om de mensen te helpen God te aanbidden. Er waren ongeveer 4000 mensen in de binnenstad aanwezig. Fantastisch om dit op deze manier eens mee te maken.
We kijken vol verwachting uit wat ons de komende dagen weer gaan brengen.




Heitor, Macha, Artur en Nicolly tijdens opdrachtdienst

Voorgangers weer terug van conferentie

Onze voorgangers uit Nazareno en Ibituruna zijn de afgelopen weken naar een congres geweest om weer helemaal opgebouwd te worden. Toen zij terugkwamen zaten ze helemaal vol van datgene wat ze gehoord en gezien hadden. Zoveel wonderen en tekenen hadden ze nog nooit gezien. Ook bij hen is nu het verlangen gegroeid om meer van God in hun eigen bediening te ontvangen. Het was voor ons geweldig om te zien en te horen hoe vervuld zij waren van de liefde van God. We kijken vol verwachting uit hoe God dit verder uit gaat werken in hun levens.
Dan nog even kort iets over de boerderij. De eerste 60 kippen zijn geslacht en de eerste kippen hebben we ook al genuttigd. We kunnen in één woord alles samenvoegen: heerlijk! Ook zagen we hoe de kinderen genoten van deze kippen bij de maaltijd. Op de varkens moeten we echter nog iets langer wachten. Ook de eieren laten nog even op zich wachten, maar dat zal wel niet zo lang meer duren. Oh ja, we hebben ook een nieuwe boer op de boerderij. Een volgende keer zullen we jullie hier meer over schrijven.

Start nieuwe seizoen

Het is nu maandag morgen vroeg en we zijn deze ochtend begonnen met een bidstond met alle leraressen. De vorige week was een drukke maar goede week. Dat het druk was kwam goed uit, daardoor hadden we niet veel tijd om na te denken over het afscheid van onze kinderen en kleinkinderen. Het gaat namelijk wel een tijdje duren voor we ze weer zullen zien. Maar we hebben een goede en geweldige tijd samen gehad en daar zijn we zeer dankbaar voor. Vorige week maandag, dinsdag en woensdag hebben we een vakantie bijbelschool gehad. De meeste kinderen waren geen kinderen die normaal ook op cebem komen en dus mochten we hen ook vertellen van de liefde van Jezus. Het is een geweldig feest geworden met als afsluiting een water gevecht met balonnetjes die onze Mirjam van een moeder op school had gekregen. Donderdags begon cebem weer en dus waren we de dagen ervoor ook druk met het klaar maken van alle dingen voor het nieuwe seizoen. Er moesten inkopen worden gedaan, waarvoor ik verantwoordelijk ben en Wouter heeft met Ariel het nieuwe huisje naast cebem ingericht voor de kooklessen van Leni. Dit huisje hebben we heel recent kunnen kopen. Het is een tijdelijke oplossing want het gaat afgebroken worden als alles rond is om er een nieuw gebouw op te zetten. Hierover zullen we jullie later meer vertellen. Nu deze week is het hopelijk een beetje rustig en hebben we tijd om wat huisbezoeken te doen en administratieve taken die ook gebeuren moeten. Oh ja gisteren viel het me weer op dat de stand van de maan op dit werelddeel anders is als in Nederland. Hier ligt de maan op zijn rug en staat niet rechtop!

vakantie bijbelschool op CEBEM

Door alle drukte heen zijn we er niet aan toegekomen om even een stukje op de blogspot te schrijven. Ik heb de afgelopen week veel bijbelstudies mogen geven en op zondag spreken in de gemeente. Mirjam en Matthias en de kinderen tussendoor naar São Paulo gebracht en toen snel met de voorbereidingen begonnen van de vakantie bijbelschool. Afgelopen maandag waren er 100 kinderen en gisteren waren er 200 kinderen. Afwachten hoeveel er vandaag gaan komen. Voor vandaag hebben we ook een uitnodiging aan de ouders gegeven. Pr. Lourival en ik zullen dan ook een presentatie aan de ouders gaan geven. Donderdag gaat CEBEM weer beginnen en zit de vakantie er al weer op. Zo ziet u maar, we zitten hier niet stil. Zondag zullen we meer schrijven over de vakantiebijbelschool en hoe het hier verder is. Ik zal er al wel enkele foto’s van de vakantie bijbelschool bijzetten………Nou, tot zondag dan maar weer.

Veel nieuwe indrukken

Nog 3 dagen en dan gaan we helaas al weer terug naar Nederland
We hebben erg genoten om bij papa en mama te zijn en in het mooie Brazilië
Het is hier een totaal andere wereld als in Nederland, maar toch went het erg snel.
Het was leuk om de dingen die we hadden gehoord nu ook werkelijk te zien en te ervaren. Met mama ben ik meegeweest op huisbezoek bij de verschillende gezinnen. Dit heeft erg veel indruk gemaakt. Als nederlandse is het moeilijk om voor te stellen hoe de meeste mensen hier leven.
Met een groot gezin in voor ons een schuurtje, een hout vuurtje midden in de kamer waar op gekookt wordt en vaak niet eens geld om fatsoenlijk te kunnen eten
Ook heb ik gezien hoe mensen met weinig geld toch hun huisje mooi en schoon hadden en probeerden er toch een thuis van te maken.
In onze eerste week was er een grote lofprijs en aanbiddingsavond georganiseerd dit was voor de eerste keer in Nazareno en erg leuk om mee te maken en te zien hoe hier muziek gemaakt wordt, en hoe ze God aanbidden. In elk geval met veel volume. Ook was er een hiphop groep die het evangelie doormiddel van hiphop brachten om kippevel van te krijgen, zo goed. Matthias en ik hebben ook nog een nummer gezongen van Martha Munizzi
Ook hebben we papa horen spreken in de kerk, wat erg leuk was. We waren er ook bij dat hij voor het eerst het avondmaal mocht leiden
Ook hebben we gezien de geestelijke strijd die hier is vanuit het rooms- katholieke geloof de prossesies die gelopen worden en hoe satan probeert om mensen en gezinnen kapot te maken.
Matthias heeft veel meegeklust en het elektra bij papa en mama's nieuwe huis aangelegd
En zo zijn er nog vele dingen die we in Nederland graag met jullie delen.
Het is goed dat papa en mama hier zijn en het is goed om te zien dat ze hun plek hier hebben gevonden
Liefs Matthias en Mirjam en kidz

Mirjam en Matthias met de kleinkinderen in Brazilië

Even tijd voor een stukje op de blogspot. Het is hier nu even rustig maar zometeen komt Wouter weer thuis en neemt hij Matthias en Mirjam en de kids weer mee naar ons huis. De bruine bonen staan op het gas, natuurlijk in de snelkookpan, ook met dit soort dingen moet je hier leren omgaan. We koken namelijk op butagas en daar moeten we dus zuinig mee omgaan. Gisteren had ik een broa gemaakt , dat is een soort maiskoek en toen ik hem in de oven wilde zetten was het gas op. Maar toen we een paar uur later een nieuwe gasfles hadden hebben we hem als nog gebakken en hij is lekker geworden. We genieten heel erg van de aanwezigheid van onze kinderen en kleinkinderen , wat een zegen. Matthias gaat het elektrisch in ons huis aanleggen. Ook heeft hij al wat klussen gedaan op cebem. We gaan ook nog een paar dagen met hun uit, om ze iets van de omgeving te laten zien.
Ook wil ik nog kort iets schrijven over Wouter zijn verjaardag. De dag ervoor, bijna 24.00 uur. We liggen lekker in bed en dan ineens gitaarspel en zingende mensen. Wat is dit nu. Dus maar even uit het raam kijken. Daar stond de voorganger met enkele vrienden van Cebem te zingen voor Wouters verjaardag. Na een gebed uitgesproken te hebben zijn ze weer weggegaan. Wat leuk. De volgende morgen vroeg gewoon naar cebem voor de bidstond, maar wat schetst onze verbazing, de keuken is versiert er de taart staat al op tafel. Weer een verrassing. Wouter ging naar kantoor om met zijn vader te bellen en ondertussen alle kinderen in de hal en de taart voor iedereen op tafel. Wouter geroepen en samen met alle kinderen feest gevierd. Wat is dit oeen onvergetelijke dag geworden. Fantastisch.
Ik wil graag voorbede vragen voor een gezinnetje in de gemeente, ze maken een moeilijke tijd door, ze hebben vorige week een gezond dochterje van de Heer gekregen, maar ze kunnen er niet echt van genieten want de vader heeft vorige week een kindje van twee jaar onder de auto gekregen. Het liep plotseling de weg op. Het kindje heeft nog twee dagen geleeft en is toen overleden. De vader van het kindje heeft onze broeder toen met de dood bedreigt. Bidt u voor wijsheid en vrede van God voor hen, en natuurlijk voor het gezinnetje waarvan het kindje overleden is.