Braziliaans rijbewijs!

Afgelopen week moesten we een dag naar Belo Horizonte. Eindelijk hadden we tijd en alle papieren bij elkaar om een braziliaans rijbewijs te halen. Ja, u leest het goed een braziliaaans rijbewijs! Hiervoor moesten we onze nederlandse rijbewijzen bij een oficiele instantie laten vertalen. Ook moesten we ons braziliaanse indentiteitsbewijs eerst hebben. Nu dat heeft een jaar geduurd en nu konden we dus aan de gang met het rijbewijs. ‘s Morgens om half zes zijn we vertrokken naar Ibituruna waar we Marcio hebben opgehaald. Hij weet de weg goed in Belo Horizonte. Na 3 uur rijden kwamen we dan aan in deze grote stad met veel verkeer, waar je niet bang moet zijn om te rijden. Eerst naar de Detran, de politie, zij regelen de rijbewijzen. Eerst betalen en dan krijg jê verwijzing naar een kliniek voor een medisch onderzoek (ogen ,bloeddruk enz en voor een psygologische test van een uur). De computer wijst aan en ja hoor we moesten allebei naar een verschillende kliniek. We hebben alles goed doorstaan (in het portugees) en waren geslaagd! Ze sturen nu binnen 2 weken onze rijbewijzen op. Ondertussen was het wel 3 uur ‘s middags. Voordat we weer terug gingen hebben we nog gauw even een shoppinghal bezocht en om 21.00 uur waren we weer moe maar voldaan thuis. We zijn ook wel eens geweest en dan liep het minder succesvol af en konden we weer vertrekken zonder resultaat.
We hebben nu alles, ons identiteitsbewijs, rijbewijs en CPF ( sofinummer ). God is goed en we zijn blij dat Hij ons zo geholpen heeft. De komende jaren hoeven we hier dus niet meer achteraan.
De afgelopen weken hebben we niet zulke leuke berichten gekregen: van iemand uit onze thuisfront commissie en van Leni. Allebei hebben ze borstkanker en moeten ze snel geopereerd worden. We bidden maar dat God tot zijn doel komt in deze situatie.
Wilt u met ons meebidden, ze hebben allebei uw en ons gebed hard nodig. Maar wat geweldig te mogen weten dat in welke situatie we ook verkeren de liefde van onze God ons nooit afgenomen kan worden. We mogen weten dat elke omstandigheid in ons leven in Zijn hand is!

Sara, onze lerares, met Niels en de kleine Gabriel

Mijn verjaardag in Brazilië

Al weer een jaartje ouder en dat heb ik wel geweten ook. Ik had een lijst met verjaardags data gemaakt van het personeel. Ik had per ongeluk mijn verjaardag op 1 maart gezet inplaats van op 7 maart. Dus wat gebeurde er, ik werd met een taart verrast door wat tieners en ook een cadeautje van Lia op 1 maart. Nu, we hebben het maar vast gevierd en ik was aangenaam verrast. Vrijdag 6 maart moest ik om 11 uur op Cebem zijn. Met de kookles hadden de tieners en hun juf iets speciaals gekookt en mochten Wouter en ik bij hun aan tafel zitten. Ze hadden bloemen en kaarten gemaakt en als toetje was er een prachtige taart. Alweer een super verrassing. Thuis hebben we het 7 maart met een barbeque gevierd met zo,n 15 personen wat ook heel gezellig was. En toch zit hier nog een verhaal aan. Vrijdagavond was de stroom uitgevallen. En wat nu. Vlees in de vriezer wat begon te ontdooien. De frisdrank begon steeds warmer te worden. Het was buiten ruim meer dan 30 graden. Wanneer zou de stroom weer terugkomen. We hebben ervoor gebeden, maar ons geloof werd op de proef gesteld. Zaterdagavond om 18.30 uur kwam de stroom weer terug en om 19.00 uur kwam de visite. Gelukkig konden we zaterdag de spullen in de koelkast van Lourival en Nanci leggen, dus………we waren toch op tijd klaar om de visite te ontvangen. Maar het feest was nog niet op. Tot slot was er op maandag 9 maart al weer een verrassing door de tieners gemaakt ( andere groep). Alweer een mooie taart. Er is nog nooit zo vaak voor mij gezongen en ook heb ik nog nooit zoveel taart gehad. Het is leuk om er op terug te kijken. Maar nog veel leuker was het om de verjaardagen van de kinderen op Cebem te vieren. Dit gebeurde op vrijdagmorgen waarbij alle kinderen die jarig waren geweest de afgelopen tijd in het zonnetje werden gezet. Er was een enorme taart zodat iedereen genoeg taart kon eten. En s’middags nog een keer voor alle kinderen die alleen s’middags komen. Het was een groot feest. Maar ik hoef voorlopig even geen taart meer. Gelukkig hebben we van de boerderij nu allemaal gezonde dingen. Veel groente, melk, kaas en eieren. Daarnaast heeft onze voorganger vandaag twee varkens geslacht, zodat we voorlopig weer goed in het varkensvlees zitten. Het gaat wel erg hard met het eten, er gaat ontzettend veel door. Er waren twee grote zakken bruine bonen van de boerderij maar die zijn er in twee maand doorgegaan. Dus vanmiddag weer zo’n 150 kilo bruine bonen gekocht. Wat wil je ook met daaglijks 212 kinderen die graag te eten willen hebben. Ik heb na deze dagen maar één conclusie: Wat zijn we toch gezegend! God is enorm goed en we zijn enorm dankbaar dat we in Zijn plan mogen wandelen.